Πώς Κάνω Root στο Android Και Για Ποιον Λόγο

Με το rooting απελευθερώνουμε την Android συσκευή και αποκτούμε τον απόλυτο έλεγχό της. Αν και είναι λιγότερο απαραίτητο σε σχέση με το παρελθόν, εξακολουθεί να είναι χρήσιμο. Δείτε σε ποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο, γιατί ίσως δεν μας χρειάζεται, και ποια είναι η μοναδική επίσημη μέθοδος για να κάνουμε root στο Android.

• 
  
  

Τι είναι το rooting

Πολλοί θεωρούν ότι το root στο Android είναι παρόμοιο με το Jailbreaking στο iOS. Ωστόσο, παρότι και οι δυο ενέργειες “απελευθερώνουν” τις συσκευές, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Το Android βασίζεται στο Linux, και ο χρήστης root (superuser) είναι κάτι παρόμοιο με τον διαχειριστή στα Windows. Με αυτήν την ιδιότητα έχουμε πρόσβαση σε ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.

Στην Android συσκευή μας από προεπιλογή δεν έχουμε τέτοιου είδους πρόσβαση. Το αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, είναι ότι και πολλές χρήσιμες εφαρμογές μέσα στο Play Store δεν λειτουργούν χωρίς root στο Android.

Ο λογαριασμός του υπερχρήστη προϋπάρχει μέσα στην συσκευή μας. Ωστόσο, το λειτουργικό της Google, αλλά και αρκετοί κατασκευαστές, δεν μας επιτρέπουν να αποκτήσουμε τέτοια δικαιώματα.

Με το root στο Android παρακάμπτουμε αυτούς τους περιορισμούς και αποκτούμε την πλήρη πρόσβαση, αυξάνοντας έτσι και τις δυνατότητες της συσκευής.

Γιατί να κάνω root στο Android

• Έχουμε απόλυτο έλεγχο σε όλες τις λειτουργίες της συσκευής.
• Μεγαλύτερη διάρκεια μπαταρίας.
• Μας δίνει δυνατότητες για προσαρμοσμένη ROM, που βελτιώνει την εμφάνιση και την αίσθηση του λειτουργικού συστήματος.
• Αύξηση στην ταχύτητα της συσκευής.
• Περισσότερες χρήσιμες εφαρμογές.
• Δυνατότητα για Android χωρίς Google.
• Διαγραφή προεγκατεστημένων εφαρμογών (bloatware).
• Δυνατότητες Over/underclocking.
• Μπορούμε να πάρουμε πλήρες Backup σε όλες τις ρυθμίσεις της συσκευής, και όχι μόνο.

Γιατί να μην κάνω root

• Απώλεια εγγύησης της συσκευής.
• Αν και θεωρείται ασφαλής διαδικασία, ενέχει το ρίσκο μερικής (Soft brick) ή μόνιμης βλάβης της συσκευής (Hard brick)
• Το root στο Android είναι περισσότερο χρήσιμο στις παλαιότερες εκδόσεις του λειτουργικού.
• Η Google έχει προσθέσει πολλά από εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάποτε απαιτούσαν root στο Android.
• Το root στο Android 6.0+ είναι δυσκολότερο από ό,τι στις προηγούμενες εκδόσεις.
• Η συσκευή γίνεται περισσότερο ευάλωτη σε κακόβουλο λογισμικό.
• Δεν ενδείκνυται για όλους τους χρήστες.
• Η απενεργοποίηση των προεγκατεστημένων εφαρμογών γίνεται και χωρίς root.
• Οι σχεδιαστές προσφέρουν μεμονωμένα εργαλεία για root σε συγκεκριμένες συσκευές κατασκευαστών, που δεν λειτουργούν στις υπόλοιπες εταιρείες.
• Η δυνατότητα για Android χωρίς Google είναι εφικτή στο Marshmallow και χωρίς root.
• Τα apps που προσφέρουν root στο Android με ένα κλικ, αστοχούν στις περισσότερες συσκευές που τρέχουν το Marshmallow.

Προσοχή! Αποποίηση ευθύνης

Οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι αν επιλέξετε στη συνέχεια να κάνετε root στο Android κινητό σας ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες, αποδέχεστε πως αναλαμβάνετε το σύνολο της ευθύνης για οποιαδήποτε αρνητική επίπτωση έχει η διαδικασία του root στο Android στην εγγύηση της συσκευή σας, αν και εφόσον ισχύει ακόμη.

Επιπλέον, φέρετε το 100% της ευθύνης για ό,τι πάει στραβά ή σε περίπτωση που προκληθεί βλάβη στην συσκευή, και για τα έξοδα της επισκευής της, είτε πρόκειται για δικό σας σφάλμα, για δική σας παράλειψη, ή για τυχαία αποτυχία.

To PCsteps, ο υπογράφοντας, και οι λοιποί συντελεστές του δεν ευθύνονται με κανέναν απολύτως τρόπο. Επίσης, με σαφήνεια δηλώνουμε ότι η επίσημη μεθοδολογία για να κάνουμε root στο Android, σε καμία περίπτωση δεν ενδείκνυται για αρχάριους χρήστες.

Αρχικό στάδιο – Ξεκλείδωμα bootloader

Το bootloader είναι ένας κώδικας που εκτελείται ως δικλείδα ασφαλείας, πριν αρχίζει να τρέχει το λειτουργικό σύστημα στη συσκευή μας. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το BIOS του υπολογιστή, παρότι υπάρχουν κάποιες διαφορές.

Αν και το Android είναι σχετικά ανοικτό λογισμικό, όλες οι συσκευές έρχονται με κλειδωμένο το bootloader. Έτσι διασφαλίζεται ότι ο χρήστης θα παραμείνει με τo υλικολογισμικό (firmware) που προοριζόταν για τη συγκεκριμένη συσκευή.

Η ενέργεια του ξεκλειδώματος είναι η απαραίτητη κίνηση που απαιτείται, έτσι ώστε μετά να προχωρήσουμε σε μια προσαρμοσμένη έκδοση λογισμικού από τρίτους (custom revovery), και κατόπιν να κάνουμε το root στο Αndroid.

Χωρίς αυτήν την ενέργεια, δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε το root στο Android σε συσκευές που τρέχουν την νεότερη έκδοση του λειτουργικού. Επιπλέον, αυτό το ξεκλείδωμα είναι ο βασικός λόγος που χάνουμε την εγγύηση της συσκευής.

Πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, ότι με το ξεκλείδωμα του bootloader σε κάποιες συσκευές, οι ενημερώσεις λογισμικού μέσω OTA (Over the Air) ενδέχεται να σταματήσουν να λειτουργούν. Σε αυτήν την περίπτωση θα βοηθήσει ένα ειδικό root app.

Ασυμβατότητα συσκευών

Ωστόσο, υπάρχει η πιθανότητα να είμαστε οι άτυχοι της υπόθεσης, καθότι διατίθενται δύο είδη κινητών στην αγορά. Εκείνα που μας επιτρέπουν να ξεκλειδώσουμε το bootloader, και τα υπόλοιπα που δεν το κάνουν.

Αυτή η ασυμβατότητα εξαρτάται από τον κατασκευαστή του τηλεφώνου μας, το μοντέλο που έχουμε, και σε κάποιες περιπτώσεις και από τον πάροχο. Σε αυτήν την άτυχη ομολογουμένως περίπτωση, τα πράγματα για root στο Android δυσκολεύουν δραματικά.

Όλα ανεξαιρέτως τα apps όπως τα Framaroot, Kingroot, Towelroot, και ο κατάλογος της ρίζας είναι μακρύς, δεν πρόκειται να λειτουργήσουν, ιδίως στις νεότερες συσκευές σε Marshmallow. Σε αυτήν την περίπτωση, συνιστούμε να αποφύγετε αυτές τις εφαρμογές.

Η μόνη ίσως λύση είναι να ερευνήσουμε σε ανεπίσημες διαδικασίες που υπάρχουν στo φόρουμ του XDA Developers.

Ωστόσο, επειδή ακριβώς αφορά ανεπίσημες μεθόδους μόνο για συγκεκριμένα μοντέλα κινητών, είτε δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα γιατί είναι παλαιά η μέθοδος, είτε θα αυξηθεί ο κίνδυνος για ζημιά στη συσκευή.

Το κινητό μου ξεκλειδώνει το bootloader?

Είναι σχετικά απλή η διαδικασία για να διαπιστώσουμε εάν η συσκευή μας δέχεται ξεκλείδωμα του bootloader στο Android Lollipop και Marshmallow, και αν μας το επιτρέπει ο κατασκευαστής της συσκευής ή όχι.

OEM Unlocking

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαπιστώσουμε αν υπάρχει η δυνατότητα να ενεργοποιηθεί ένα χαρακτηριστικό που ονομάζεται “OEM Unlock”, το οποίο αφορά το ξεκλείδωμα του bootloader.

Πηγαίνουμε λοιπόν στις “Ρυθμίσεις ➜ Πληροφορίες λογισμικού ➜ Αριθμός κατασκευής”, και στην ενότητα αυτή πατάμε πάνω της επτά διαδοχικές φορές. Η συσκευή αμέσως μετά θα μας ειδοποιήσει ότι έχουμε δικαιώματα προγραμματιστή στο Android.

Στη συνέχεια θα εμφανισθούν οι επιλογές προγραμματιστή. Μέσα σε αυτήν την καρτέλα, πρέπει να αναζητήσουμε το OEM Unlockling.

Συνήθως βρίσκεται κάτω από την ένδειξη για το Bluetooth. Ανάλογα με τη συσκευή και τον κατασκευαστή, ενδέχεται να βρίσκεται σε μια διαφορετική θέση.

Σημειώνουμε ότι στις εκδόσεις κάτω από το Android Lollipop δεν υπάρχει στις επιλογές προγραμματιστή το ξεκλείδωμα OEM, κάτι που καθιστά ευκολότερο το root στο Android.

Εφόσον η συσκευή διαθέτει την ενεργοποίηση του ΟΕΜ, μπορούμε να προχωρήσουμε απρόσκοπτα στις ενότητες που ακολουθούν.

Αν δεν διατίθεται αυτή η ενεργοποίηση, οι ελπίδες παραμένουν αλλά εναποτίθενται στο εάν μας επιτρέπει το ξεκλείδωμα του bootloader ο κατασκευαστής της συσκευής μας. Σε αυτό αναφερόμαστε αναλυτικά στις οδηγίες της υποενότητας για το περιζήτητο κλειδί του bootloader.

Είναι λοιπόν καλή ιδέα να ανατρέξετε πρώτα σε αυτήν την ενότητα, πριν προχωρήσετε στις υπόλοιπες ενέργειες του οδηγού.

Επιπλέον, αν έχετε κινέζικη συσκευή, το πιο πιθανό είναι να μην διατίθεται κλειδί. Σε αυτήν την περίπτωση το ξεκλείδωμα ενδέχεται να γίνεται μέσω εντολών, όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Τα αυτόνομα εργαλεία

Είναι πολύ πιθανό να εμφανισθούν νέες μέθοδοι και universal εργαλεία από προγραμματιστές, που θα εκμεταλλεύονται κενά ασφαλείας στον πυρήνα του συστήματος (exploit), προσφέροντας ξεκλείδωμα και root στο Android σε διαφορετικές συσκευές ταυτόχρονα, και ιδίως στις νεότατες εκδόσεις του λειτουργικού.

Samsung

Η Samsung επιτρέπει το ξεκλείδωμα του bootloader αλλά δεν διαθέτει κανένα κλειδί. Ως εκ τούτου, το root στο Android Marshmallow έχει τις περισσότερες πιθανότητες να υλοποιηθεί μόνο με το γνωστό Samsung Odin.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό αυτόνομο εργαλείο, που εγκαθίσταται και εκτελείται από τον υπολογιστή, και φυσικά λειτουργεί μόνο με τις συσκευές της Κορεάτικης εταιρείας.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Odin λειτούργησε με απόλυτη ευστοχία σε μια από τις συσκευές της δοκιμής, το Galaxy S6 Edge, με τη συνδρομή ενός πρόσθετου αρχείου από το XDA-Developers και τους σχεδιαστές των SuperSU και FlashFire.

Το root στο Android 6.0.1 υλοποιήθηκε σε σύντομο χρόνο, χωρίς διαγραφή δεδομένων και επέμβαση στο bootloader. Στην έρευνά μας διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι χρήστες είχαν την ίδια επιτυχία, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Σε περίπτωση που έχετε Galaxy S6/S6 Edge σε Marshmallow 6.0.1, και θέλετε να προχωρήσετε με δική σας ευθύνη σε root στη συσκευή, μπορείτε να μας ρωτήσετε στα σχόλια, έτσι ώστε να βοηθήσουμε με τη σχετική μεθοδολογία.

Nexus και Pixel

Οι συσκευές Nexus αλλά και τα Pixel διαθέτουν το ευκολότερο ξεκλείδωμα του bootloader.

Για τις περισσότερες διατίθεται το Nexus Root Toolkit v2.1.9, το οποίο ξεκλειδώνει εύκολα το bootloader και ταυτόχρονα κάνει root στο Android. Οι χρήστες αναφέρουν ότι έχει μεγάλη ευστοχία.

Meizu

Η γνωστή κινέζικη εταιρεία Meizu είναι ο μοναδικός κατασκευαστής, που παρέχει ενσωματωμένη λειτουργία με ένα κλικ για ξεκλείδωμα του bootloader και root στο Android.

Το μόνο που χρειάζεται είναι το άνοιγμα ενός ειδικού λογαριασμού που ονομάζεται Flyme account, ο οποίος δίνει τα προνόμια για το root στις συσκευές της εταιρείας.

Systemless root και Magisk

Πρέπει να προσθέσουμε, επίσης, ότι στο xda-developers διατίθεται σε πολλές συσκευές διαφορετικών κατασκευαστών που επιτρέπουν το ξεκλείδωμα, και μια νέα σχετικά μεθοδολογία με το εργαλείο ανοιχτού κώδικα Magisk, που αφορά το systemless root στο Android Lollipop και μεταγενέστερες εκδόσεις.

Προσοχή στα πληρωμένα εργαλεία

Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσέξουμε ότι κυκλοφορούν στο ίντερνετ διάφορα προγράμματα επί πληρωμή, που υπόσχονται αυτόματο ξεκλείδωμα του bootloader, και κατόπιν root στο Android Lollipop και Marshmallow σε όλες τις συσκευές ανεξαιρέτως.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμπιστευτούμε τέτοιες υπηρεσίες, πόσο μάλιστα όταν έχουμε μια πρώτη ένδειξη στις επιλογές προγραμματιστή, ότι δεν υποστηρίζεται το OEM unlock, και ταυτόχρονα διαπιστώσουμε ότι δεν διατίθεται και κλειδί από την εταιρεία.

Το πρώτο βήμα: Πλήρες ή μερικό backup

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι αυτή η διαδικασία της επέμβασης στο bootloader θα διαγράψει όλα τα δεδομένα μας.

Πριν ξεκινήσουμε και εφόσον βεβαιωθήκαμε απόλυτα ότι έχουμε ενεργοποιήσει το OEM unlocking, πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα με ένα αντίγραφο ασφαλείας, μεταφέροντας στον υπολογιστή μας ό,τι νομίζουμε απαραίτητο.

Αν δεν γνωρίζουμε καλά πώς να κάνουμε backup, μπορούμε να διαβάσουμε και τον ακόλουθο οδηγό.

Ενεργοποίηση USB Debugging (εντοπισμός σφαλμάτων)

Για να χρησιμοποιήσουμε το επόμενα δωρεάν εργαλεία που ακολουθούν, πρέπει να ενεργοποιήσουμε στην Android συσκευή και την δυνατότητα του εντοπισμού σφαλμάτων USB.

Αυτή η επιλογή μας δίνει την πλήρη πρόσβαση στην Android συσκευή μέσω του υπολογιστή, και βρίσκεται στην ίδια καρτέλα των επιλογών προγραμματιστή.

Δεύτερο βήμα: Εγκατάσταση του επίσημου Android SDK Μanager

Σε αυτό το βήμα θα χρειαστούμε τον SDK Μanager με το Android Debug Bridge (ADB), τα οποία είναι εξαιρετικά εργαλεία που διαχειρίζονται το Android μέσα από τον υπολογιστή, επιτρέποντας τη διασύνδεση με το κινητό ή το tablet.

Για τη διαδικασία θα απαιτηθούν τουλάχιστον 4,56 GB ελεύθερου αποθηκευτικού χώρου στον σκληρό δίσκο μας. Βέβαια, μετά το επιτυχές root στο Android, μπορούμε να το απεγκαταστήσουμε.

Εναλλακτικά, μπορούμε να μετακινηθούμε λίγο προς τα κάτω μέσα σε αυτή τη σελίδα του λογισμικού των developer του Android, για να κατεβάσουμε μόνο τα εργαλεία, αποσυμπιέζοντας μετά το αρχείο ZIP.

Σε εμάς αυτά τα SDK tools δεν δούλεψαν όπως θα έπρεπε, και έτσι θα αναφερθούμε στο Android Studio, όπου όλα λειτούργησαν κανονικά.

Στη συνέχεια, και αφού βρισκόμαστε ήδη στη σχετική σελίδα SDK του Android, αν έχουμε Windows 64-bit κατεβάζουμε απευθείας το Android Studio.

Αν έχουμε Windows 32-bit, Linux, ή Mac, μετακινούμαστε λίγο πιο κάτω στη σελίδα, όπου θα δούμε τις διάφορες εκδόσεις των λειτουργικών.

Κατόπιν η εγκατάσταση του λογισμικού των developer του Android είναι εύκολη, αν και σχετικά χρονοβόρα για τα Windows 64-bit. Ωστόσο δεν κρύβει κινδύνους, όπως πχ ανεπιθύμητα προγράμματα.

Μόλις εγκατασταθεί το Android Studio, αμέσως μετά πρέπει να κατεβάσουμε από εδώ τη νεότερη έκδοση της Java. Ανάλογα με το λειτουργικό που έχουμε στον υπολογιστή, επιλέγουμε την αντίστοιχη έκδοση.

Τρίτο βήμα: Εκκίνηση του SDK Μanager

Στη συνέχεια εντοπίζουμε τον SDK Μanager, ο οποίος βρίσκεται μέσα στο Android Studio. Θα τον βρούμε στην ακόλουθη διαδρομή, όπου “user” είναι το όνομα του χρήστη στα Windows.

C:\Users\user\AppData\Local\Android\sdk

Τρέχουμε τον SDK Manager και αποεπιλέγουμε τα πάντα, εκτός από το “Android SDK Platform-tools”. Είναι καλή ιδέα να βεβαιωθούμε πρώτα ότι όλα είναι αποεπιλεγμένα, πατώντας το “Deselect All”.

Αν έχουμε συσκευή Nexus, πρέπει να επιλέξουμε λίγο πιο κάτω και το “Google USB Driver”, όπως παρατηρούμε στην εικόνα.

Κατόπιν πατάμε το “Install packages”. Εμείς επιλέξαμε αλλά έντεκα πακέτα για τις δοκιμές και τις ανάγκες του οδηγού. Ωστόσο τα απαραίτητα πακέτα είναι μόνο αυτά που υποδείξαμε.

Στην επόμενη καρτέλα που θα ανοίξει, θα πρέπει να κάνουμε κλικ στο “Accept license” και κατόπιν να πατήσουμε το “Install”.

Αμέσως μετά θα ξεκινήσει η πρόοδος της εγκατάστασης των πακέτων, όπου πρέπει να περιμένουμε κάποια λεπτά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Όταν τελειώσει η εγκατάσταση, και αφού δούμε το “Done loading packages”, μπορούμε να κλείσουμε τον SDK Μanager.

Τέταρτο βήμα: Δοκιμή του ADB

Στη συνέχεια επιστρέφουμε στον υπολογιστή και ανοίγουμε τον φάκελο που έχουν εγκατασταθεί τα εργαλεία SDK, ο οποίος βρίσκεται στην ακόλουθη διαδρομή:

C:\Users\user\AppData\Local\Android\sdk\platform-tools

Αμέσως μετά μέσα σε αυτόν τον φάκελο και σε έναν κενό χώρο, κρατάμε πατημένο το Shift και κάνουμε δεξί κλικ, επιλέγοντας το “Άνοιγμα παραθύρου εντολών εδώ”.

Κατόπιν θα δούμε ότι μας άνοιξε η γραμμή εντολών, από όπου θα ελέγξουμε αν λειτουργεί σωστά το ADB και αν έχουμε ενημερωμένους drivers για την Android συσκευή μας.

Συνδέουμε την Android συσκευή μας με τον υπολογιστή μας χρησιμοποιώντας ένα καλώδιο USB. Επιπλέον πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η συσκευή βρίσκεται τουλάχιστον στο 60% της μπαταρίας, και αν πρόκειται για laptop, ότι το έχουμε στο ρεύμα.

Στη συνέχεια, μέσα στην καρτέλα εντολών επικολλούμε με δεξί κλικ το ακόλουθο:

adb version

Εφόσον εμφανιστεί το μήνυμα “Android Debug Bridge version 1.0.36”, τότε σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.

Στην συνέχεια επικολλούμε με δεξί κλικ το ακόλουθο:

adb devices

Μετά την εντολή, θα πρέπει να δούμε εκεί μέσα τη συσκευή μας, όπως παρατηρούμε στην εικόνα.

Εάν το κινητό είναι συνδεδεμένο μέσω USB με το PC, αλλά δεν εμφανίζεται στη λίστα, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι εγκατεστημένοι στον υπολογιστή οι τελευταίοι drivers της συσκευής, και θα πρέπει να εγκαταστήσουμε τo κατάλληλο πρόγραμμα οδήγησης.

Στην περίπτωση λοιπόν που η συσκευή μας δεν εμφανίζεται στην καρτέλα των εντολών, το παρακάτω εργαλείο του πέμπτου βήματος θα το κάνει πολύ πιο αυτόματα, χωρίς να κάνουμε απολύτως καμία έρευνα η χειροκίνητη εγκατάσταση.

Εμείς πάντως σε αυτό το link βρήκαμε συγκεντρωμένους τους τελευταίους drivers για όλες τις Android συσκευές. Επιπλέον μπορούμε και μέσα από τη διαχείριση των συσκευών στα Windows να κάνουμε την ενημέρωση στους οδηγούς της συσκευής.

Πέμπτο βήμα: Fastboot ADB installer

Πρόκειται για ανεπίσημο εργαλείο το οποίο προτείνεται στο XDA-Developers. Ένας από τους λόγους για να προχωρήσουμε στην εγκατάστασή του, είναι ότι έχει μικρό μέγεθος και βρίσκει αυτόματα τους ADB drivers.

Ο κυριότερος λόγος όμως που θα το χρησιμοποιήσουμε, είναι γιατί θα μας βοηθήσει να κινηθούμε πιο αποτελεσματικά στα δυο διαφορετικά περιβάλλοντα του fastboot και του ADB.

Με αυτό τον τρόπο και σε συνδυασμό με το SDK Manager, το πολύ μικρό πρόγραμμα μας επιτρέπει να έχουμε δυο εναλλακτικά εργαλεία για καλύτερα αποτελέσματα.

Το ADB Installer διατίθεται σε δύο εκδόσεις. Κατεβάζουμε πρώτα τη νεότερη “adb-setup-1.4.2.exe”, επιλέγοντας μια από τις τέσσερις υπηρεσίες στο σύννεφο. Στην περίπτωση που δεν λειτουργήσει, οι σχεδιαστές προτείνουν να κατεβάσουμε την προηγούμενη “adb-setup-1.3.exe” από το Google Drive.

Το μικρό αρχείο των developer του XDA θα κατέβει σε μερικά δευτερόλεπτα. Η εγκατάσταση είναι πανεύκολη και δεν κρύβει απολύτως κανέναν κίνδυνο, όπως πχ τρίτα ανεπιθύμητα προγράμματα.

Κάνουμε διπλό κλικ και εκτελούμε το αρχείο, όπου σε λίγο θα δούμε ένα παράθυρο γραμμής εντολών σε μπλε φόντο. Πρέπει να πούμε ναι σε όλες τις ερωτήσεις, πατώντας στο πληκτρολόγιο το “Y” και μετά το Enter.

Στην τελευταία ερώτηση θα μας ζητηθεί αν θέλουμε να εγκαταστήσουμε τους drivers. Πατάμε πάλι το “Y” και μετά το Enter. Θα δούμε ότι άνοιξε ένα παράθυρο των Windows, όπου θα μας ζητηθεί να εγκατασταθούν οι πρόσφατοι οδηγοί.

Τελικό βήμα: Ξεκλείδωμα συσκευής

Αρχικά βεβαιωνόμαστε ότι έχουμε ενεργοποιημένο τον εντοπισμό σφαλμάτων και το “OEM unlocking”, και συνδέουμε τη συσκευή στον υπολογιστή με το καλώδιο USB.

Αμέσως μετά πηγαίνουμε μέσα στον φάκελο του fastboot που κατεβάσαμε προηγουμένως, ο οποίος βρίσκεται στην ακόλουθη διαδρομή.

C:\adb

Σε έναν κενό χώρο όπως είδαμε και προηγουμένως, επιλέγοντας το “Άνοιγμα παραθύρου εντολών εδώ”, ανοίγουμε το παράθυρο εντολών…

…και επικολλούμε με δεξί κλικ το ακόλουθο:

adb devices

Θα δούμε ότι η συσκευή μας βρίσκεται μέσα στη λίστα, που σημαίνει ότι έχει αναγνωριστεί και σε αυτό το εργαλείο. Έτσι μπορούμε τώρα να συνεχίσουμε απρόσκοπτα με την υπόλοιπη διαδικασία.

Αφήνουμε ανοικτό το παράθυρο εντολών, γιατί θα το χρειαστούμε στη συνέχεια.

Το περιζήτητο κλειδί των εταιρειών

Σε αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να επισκεφτούμε την επίσημη ιστοσελίδα του κατασκευαστή της συσκευής μας στην ενότητα του bootloader, για να αποκτήσουμε το κλειδί του.

Αν δεν έχουμε ήδη έναν λογαριασμό στην εταιρεία της συσκευής, θα πρέπει να εγγραφούμε για να αποκτήσουμε τα προνόμια του ξεκλειδώματος.

Εμείς στην έρευνα που κάναμε, εντοπίσαμε κάποιες γνωστές κατασκευάστριες εταιρείες που διαθέτουν αυτό το περιζήτητο κλειδί του bootloader, το οποίο το αποκτούμε με μια εντολή τύπου “fastboot oem device-id”, που θα δούμε αργότερα στην γραμμή εντολών.

Αν η συσκευή σας δεν συμπεριλαμβάνεται στους κατασκευαστές που αναφέρουμε, είναι πολύ πιθανό στην σχετική έρευνα που θα κάνετε με οδηγό αυτήν την ενότητα, να εντοπίσετε αν διατίθεται το κλειδί και από την εταιρεία της συσκευής σας.

Sony

Έτσι λοιπόν, μερικές από τις γνωστές εταιρείες που το διαθέτουν στις περισσότερες συσκευές τους, είναι η Sony…

HTC

…οι συσκευές της ταϊβανέζικης HTC…

Xiaomi

…τα κινητά της Xiaomi…

Motorola

…οι συσκευές της Motorola…

Huawei

…και τα κινητά της Huawei.

LG

Η LG δίνει το κλειδί μόνο σε μερικές νεότερες συσκευές.

Κινέζικες συσκευές

Πρέπει να αναφέρουμε, επίσης, ότι στις συσκευές Nexus αλλά και για αρκετές κινέζικες εταιρείες όπως η OnePlus δεν απαιτείται το κλειδί, καθότι ξεκλειδώνουν απευθείας με τις ίδιες εντολές, όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Έτσι λοιπόν αν έχουμε κάποια από αυτές τις συσκευές μπορούμε να παραλείψουμε τα επόμενα βήματα για τις ενέργειες και τις εντολές του fastboot που ακολουθούν, πηγαίνοντας κατευθείαν στην ενότητα του οριστικού ξεκλειδώματος.

Ωστόσο, αν και γνωρίζουμε από την έρευνα ότι οι εντολές είναι παρόμοιες για αυτές τις συσκευές, ίσως είναι καλή ιδέα να κάνετε και εσείς μια έρευνα για επιβεβαίωση, ιδίως για τις κινέζικες εταιρείες.

Οι ενέργειες για το Fastboot

Στη συνέχεια και αφού εντοπίσαμε ότι διατίθεται το κλειδί για την συσκευή μας, βεβαιωνόμαστε ότι είναι συνδεδεμένη στον υπολογιστή. Αμέσως μετά πρέπει να ξεκινήσουμε την οριστική διαδικασία του ξεκλειδώματος, θέτοντας τη συσκευή μας σε λειτουργία bootloader/ Fastboot.

Υπενθυμίζουμε ότι από εδώ και πέρα θα διαγραφούν όλα τα αρχεία και τα προγράμματα που είχαμε στη συσκευή. Έτσι λοιπόν πληκτρολογούμε στην καρτέλα εντολών του fastboot, που έχουμε ανοικτή στο PC, την ακόλουθη εντολή:

adb reboot bootloader

Σε περίπτωση που δεν δούμε αποτέλεσμα με την παραπάνω εντολή, πληκτρολογούμε:

adb reboot fastboot

Ενδέχεται να μας ζητηθεί να επιτρέψουμε τον εντοπισμό σφαλμάτων usb στη συσκευή, και το αποδεχόμαστε. Επιπλέον, ανάλογα με τον κατασκευαστή, σε μερικές συσκευές ίσως να εμφανιστούν στην οθόνη το “Start” και κάποιες άλλες επιλογές.

Σε αυτήν την περίπτωση, η πλοήγηση μέσα στη συσκευή γίνεται μόνο με τα πλήκτρα έντασης ήχου, και η επιβεβαίωση με το κουμπί τροφοδοσίας.

Ωστόσο, ανάλογα με τη συσκευή ενδέχεται να διαφέρουν τα πλήκτρα της χειροκίνητης επιλογής. Είναι καλή ιδέα να κάνετε μια γρήγορη αναζήτηση στο Google για το κινητό σας, σχετικά με τα πλήκτρα. Έτσι θα είστε απόλυτα προετοιμασμένοι.

Οι εντολές στο Fastboot

Όταν λοιπόν η συσκευή μας εισέλθει σε λειτουργία Fastboot, πληκτρολογούμε στη γραμμή εντολών του υπολογιστή την εντολή που μας υπέδειξε η κατασκευάστρια εταιρεία.

Εμείς στην έρευνα μας βρήκαμε τις συγκεκριμένες εντολές για κάποιες εταιρείες. Ωστόσο, μια μικρή έρευνα και από εσάς στην ιστοσελίδα της εταιρείας δεν θα βλάψει.

Έτσι λοιπόν για την LG η εντολή για τις περισσότερες συσκευές είναι η ακόλουθη:

fastboot oem device-id

Για τις περισσότερες HTC συσκευές:

fastboot oem get_identifier_token

Για την Motorola:

fastboot oem get_unlock_data

Η εντολή στο fastboot θα μας επιστρέψει μέσα στο παράθυρο εντολών κάποιες μεγάλες σειρές αλφαριθμητικών χαρακτήρων. Ανάλογα τον κατασκευαστή, μπορεί να είναι περισσότερες από δύο αυτές οι σειρές.

Αυτοί οι χαρακτήρες είναι το αναγνωριστικό της συσκευής, που είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί το μοναδικό κλειδί που απαιτείται.

Για να αποκτήσουμε αυτό το κλειδί, θα χρειαστεί να ενώσουμε σε μία συνεχόμενη σειρά όλους τους χαρακτήρες, χωρίς το “(bootloader)” ή κενά. Για παράδειγμα, βάσει της παραπάνω εικόνας, το αναγνωριστικό συσκευής θα πρέπει να είναι:

F93190BD558261DBBC5584E8EF8789B1CD58B679A38D6B613ED518F37A05E013

Κατόπιν αντιγράφουμε αυτή τη συνεχόμενη σειρά των χαρακτήρων και κάνουμε επικόλληση στο αντίστοιχο πεδίο στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή της συσκευής μας.

Σε αυτό το πεδίο θα απαιτηθεί να συμπληρώσουμε και το IMEI της συσκευής. Αν δεν το γνωρίζουμε, αρκεί να πληκτρολογήσουμε στο πληκτρολόγιο κλήσης (dial pad) της συσκευής τα ακόλουθα:

 * # 06 #

Κατόπιν, εφόσον έχουμε πληκτρολογήσει σωστά και το αναγνωριστικό της συσκευής, το κλειδί του bootloader θα σταλεί στο email μας σε ένα αρχείο που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στο επόμενο βήμα.

Οριστικό ξεκλείδωμα του bootloader

Τώρα είμαστε έτοιμοι να εκτελέσουμε το κυριολεκτικό ξεκλείδωμα του bootloader. Ελέγχουμε εάν η συσκευή μας είναι συνδεδεμένη στο PC και ότι βρίσκεται σε λειτουργία bootloader / fastboot. Αν όχι, πληκτρολογούμε ξανά στη γραμμή εντολών την εντολή:

adb reboot bootloader

Σε περίπτωση που δεν δούμε αποτέλεσμα με την παραπάνω εντολή πληκτρολογούμε:

adb reboot fastboot

Περιμένουμε τη συσκευή μας να κάνει επανεκκίνηση. Στη συνέχεια εντοπίζουμε τον φάκελο στο PC όπου έχουμε αποθηκεύσει το κλειδί του bootloader που μας έστειλε η εταιρεία.

Αμέσως μετά πληκτρολογούμε στη γραμμή εντολών στον υπολογιστή τις εντολές που μας έχει στείλει ο κατασκευαστής. Είναι βέβαιο ότι διατίθενται αναλυτικές οδηγίες σε αυτό το θέμα στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή, αλλά θα είναι στα Αγγλικά.

Οι κρίσιμες εντολές

Για τις περισσότερες συσκευές Nexus, καθώς επίσης και για αρκετές κινέζικες συσκευές όπως το OnePlus One, στις οποίες όπως αναφέραμε δεν χρειάζεται να λάβουμε email από την εταιρεία, η εντολή είναι η ακόλουθη :

fastboot oem unlock

Για τις νεότερες Nexus 5Χ ή 6P, είναι λίγο διαφορετική:

fastboot flashing unlock

Στις περισσότερες συσκευές της HTC είναι η ακόλουθη:

fastboot flash unlock unlock.bin

Για τις περισσότερες συσκευές της Motorola:

fastboot oem unlock UNIQUE_KEY

Στις νέες μόνο συσκευές της LG είναι η ακόλουθη:

fastboot flash unlock unlock.bin

Η μορφή των εντολών λοιπόν που μας έστειλαν, ανάλογα πάντα με τον κατασκευαστή της συσκευής, θα πρέπει να μοιάζει με μια από τις παραπάνω. Για παράδειγμα στην HTC βάζουμε το κλειδί (unlock.bin), που μας έστειλαν στο email, και στην Motorola το αντίστοιχο unique key.

Πάνω σε αυτό το θέμα θα υπάρχει και αναλυτικότατη επεξήγηση από την εταιρεία. Είναι σίγουρα καλή ιδέα να της ρίξουμε την πρέπουσα σημασία.

Μετά την εκτέλεση της εντολής, η συσκευή μας ενδέχεται να μας ζητήσει αν θέλουμε να συνεχίσουμε. Εφόσον είμαστε βέβαιοι ότι θέλουμε να ξεκλειδώσουμε οριστικά τον bootloader, χρησιμοποιούμε τα πλήκτρα της συσκευής για να επιβεβαιώσουμε.

Μόλις τελειώσει αυτή η διαδικασία, κάνουμε επανεκκίνηση στη συσκευή μας, εκτελώντας την ακόλουθη εντολή:

fastboot reboot

Αν όλα πήγαν καλά, στη συνέχεια θα πρέπει να δούμε ένα νέο μήνυμα κατά την εκκίνηση, που θα αναφέρει ότι το bootloader έχει ξεκλειδώσει.

Δεύτερο στάδιο – Εγκατάσταση του TWRP recovery

To Team Win Recovery Project (TWRP) είναι ένα λογισμικό ανοικτού κώδικα, που μας επιτρέπει μετά το ξεκλείδωμα του bootloader να προχωρήσουμε με το root στο Android.

Επιπλέον, με αυτό το εργαλείο έχουμε τη δυνατότητα αν το θελήσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον, να εγκαταστήσουμε οποιαδήποτε προσαρμοσμένη ROM στη συσκευή.

Πρώτο βήμα: Λήψη του αρχείου

Αρχικά επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα του λογισμικού και εντοπίζουμε την κατάλληλη TWRP έκδοση για τη συσκευή μας.

Μόλις ολοκληρωθεί η λήψη της σωστής έκδοσης για το κινητό μας, μεταφέρουμε το αρχείο μέσα στον φάκελο των εργαλείων του Android SDK που κατεβάσαμε στην αρχή, ο οποίος βρίσκεται στην ακόλουθη γνωστή διαδρομή:

C:\Users\user\AppData\Local\Android\sdk\platform-tools

Στη συνέχεια μετονομάζουμε το αρχείο του TWRP με το ακόλουθο όνομα:

twrp.img

Δεύτερο βήμα: Εκτέλεση του TWRP recovery

Κατόπιν, αφού βεβαιωθούμε ότι η συσκευή μας είναι συνδεδεμένη στον υπολογιστή, μέσα στον φάκελο και σε κενό χώρο, κρατάμε πατημένο το Shift και κάνουμε δεξί κλικ, επιλέγοντας το “Άνοιγμα παραθύρου εντολών εδώ”, όπως κάναμε και παραπάνω.

Μόλις εμφανιστεί η καρτέλα των εντολών στο ADB, πληκτρολογούμε την ακόλουθη εντολή:

adb reboot fastboot

Περιμένουμε λίγο για να εισέλθει η συσκευή μας σε λειτουργία fastboot, και στη συνέχεια πληκτρολογούμε ή επικολλούμε με δεξί κλικ στη γραμμή εντολών το κάτωθι:

fastboot devices

Κατόπιν, αυτή η εντολή θα αναγνωρίσει τη συσκευή μας. Αν δεν το κάναμε σωστά, μπορούμε πάλι να το επιχειρήσουμε με την ίδια εντολή.

Στη συνέχεια πρέπει να φλασάρουμε το TWRP που μετονομάσαμε προηγουμένως μέσα στη συσκευή μας. Επικολλούμε λοιπόν με δεξί κλικ την ακόλουθη εντολή:

fastboot flash recovery twrp.img

Αν όλα πάνε καλά, τότε θα δούμε κάποια “OKAY” μέσα στο παράθυρο γραμμής εντολών.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να επανεκκινήσουμε τη συσκευή επικολλώντας με δεξί κλικ την ακόλουθη εντολή:

fastboot reboot

Για να ξεκινήσει η συσκευή να τρέχει το TWRP, δίνουμε την τελευταία εντολή:

adb reboot recovery

Αν η συσκευή μας σε αυτό το σημείο δεν τρέξει απευθείας το TWRP, πρέπει χειροκίνητα με τα πλήκτρα έντασης του ήχου να επιλέξουμε την ένδειξη “Recovery”.

Λειτουργία “Read Only”

Στη συνέχεια αν μας ζητηθεί κωδικός πρόσβασης, πληκτρολογούμε το pin που χρησιμοποιούμε για να ξεκλειδώσουμε τη συσκευή μας. Έπειτα θα δούμε την κύρια οθόνη του TWRP, το οποίο δυστυχώς δεν υποστηρίζει Ελληνικά.

Σε αυτό το σημείο το TWRP θα μας ρωτήσει εάν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε σε λειτουργία “Read Only”. Είναι σημαντικό να την επιλέξουμε, καθότι αυτό σημαίνει ότι το TWRP θα τρέχει στη συσκευή μας έως ότου την επανεκκινήσουμε.

Αν θελήσουμε κάποια στιγμή να την φλασάρουμε ξανά στην συσκευή, ακολουθούμε το προηγούμενο ακριβώς βήμα. Στην συνέχεια αφήνουμε για λίγο την Android συσκευή να τρέχει το TWRP, παραμένοντας όμως συνδεδεμένη με τον υπολογιστή.

Σημειώνουμε εδώ ότι σε περίπτωση που, ο μη γένοιτο, δεν υπάρξει αποτέλεσμα με τις εντολές στις υποενότητες του πρώτου και δεύτερου βήματος που μόλις είδαμε, πρέπει να τα επαναλάβουμε από την αρχή, μέσα από το παράθυρο εντολών του ADK installer, που βρίσκεται στη γνωστή πλέον διαδρομή:

C:\adb

Τελικό στάδιο – Root στο Android με το SuperSU

Το SuperSU είναι το απόλυτο εργαλείο ενός σούπερ σταρ σχεδιαστή του XDA, του Chainfire. Πρόκειται για κάτι αντίστοιχο του Saurik και του Cydia στο iOS, το οποίο μας δίνει την πρόσβαση του υπερχρήστη στη συσκευή.

Εν ολίγοις, το SuperSU είναι το μέσο με το οποίο θα πραγματοποιήσουμε το root στο Αndroid.

Λήψη του SuperSU

Επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα των XDA-Developers και κατεβάζουμε την τελευταία έκδοση του zip αρχείου. Στη συνέχεια το αποθηκεύουμε οπουδήποτε θέλουμε στον σκληρό δίσκο.

Εντοπίζουμε το zip αρχείο στον φάκελο που κατέβηκε στον υπολογιστή, και το μεταφέρουμε μέσα στο κινητό μας ή την SD κάρτα.

Εγκατάσταση διαμέσου TWRP

Στη συνέχεια επιστρέφουμε στη συσκευή μας. Στην αρχική καρτέλα του TWRP επιλέγουμε το “Install”…

…και πατάμε στο “SuperSU-v2.79-201612051815.zip” που μόλις μεταφέραμε από τον υπολογιστή. Στην επόμενη καρτέλα πρέπει να σύρουμε το “Swipe to Install” για την επιβεβαίωση.

Κατόπιν θα απαιτηθεί ελάχιστος χρόνος για την εγκατάσταση των πακέτων του SuperSU. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, πατάμε το κουμπί “Wipe cache / Dalvik”.

Reboot, Root και τέλος

Μόλις τελειώσει και αυτή η διαδικασία, σε αυτό ακριβώς το σημείο πατάμε στο διπλανό πλήκτρο “Reboot System”. Το root στο Android βρίσκεται στην επόμενη τελική ενέργειά μας.

Πριν ξεκινήσει η επανεκκίνηση, το TWRP θα μας ρωτήσει αν θέλουμε να εγκαταστήσουμε το SuperSU. Επιλέγουμε το “Do not install,” γιατί ήδη το έχουμε φλασάρει χειροκίνητα στην συσκευή μας, με την πιο πρόσφατη έκδοση του.

Αυτη η ενέργεια τονίζεται και με εμφατικό τρόπο από τον σχεδιαστή, όπως ίσως θα παρατηρήσατε στην προηγούμενη εικόνα.

Σε αυτό το σημείο ίσως γίνουν κάποιες διαδοχικές επανεκκινήσεις που θα πάρουν κάποιο χρόνο, δεν πρέπει να ανησυχήσουμε. Εκείνη τη στιγμή γίνεται το root στο Android, και προσέχουμε μόνο να μην διακόψουμε αυτή τη διαδικασία.

Το TWRP recovery δεν θα μας ειδοποιήσει ότι έγινε root στη συσκευή. Ωστόσο, μετά την αυτόματη επανεκκίνηση του TWRP, θα δούμε το νέο εικονίδιο του SuperSU στο κανονικό περιβάλλον της συσκευής μας.

Μετά το επιτυχημένο root στο Android, αν το θελήσουμε μπορούμε να κατεβάσουμε και το Root Checker, ή ένα από τα δεκάδες apps στο Play Store, που επιβεβαιώνουν ότι λειτουργεί σωστά το root στη συσκευή μας.

Είναι χρήσιμο το root στο Android?

Το root στο Android μας επιτρέπει να εκτελέσουμε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία εφαρμογών, που είναι αδύνατον να τρέξουν κάτω από άλλες συνθήκες. Επιπλέον, έχουμε πρόσβαση και στις πιο απρόσιτες λειτουργίες της συσκευής, αυξάνοντας έτσι και τις δυνατότητές της.

Αν σας γεννήθηκαν απορίες ή θέλετε να μοιραστείτε τις εντυπώσεις σας με το rooting γενικότερα, γράψτε μας στα σχόλια.