Ο άσχετος Πελάτης έχει Πάντα Δίκιο – Ιστορίες Υπολογιστών

Όταν η κοινή λογική συγκρούεται με αυτό που ο πελάτης θεωρεί πως είναι σωστό, εκείνος που κερδίζει είναι εκείνος που πληρώνει, πόσο μάλλον όταν πληρώνει τριάντα χιλιάδες ευρώ για τρεις υπολογιστές. Δείτε το περιστατικό το οποίο ήταν η σημαντικότερη αιτία που εγκατέλειψα το επάγγελμα του τεχνικού υπολογιστών.

Ο από μηχανής λόγος

Υπάρχει ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο, αν ζούσα ακόμα στην Ελλάδα, θα μου ήταν σχεδόν αδύνατον να εργαστώ ως τεχνικός υπολογιστών.

Ο λόγος είναι ότι τρέμω τις μοτοσυκλέτες.

Χωρίς υπερβολή, το να οδηγεί κάποιος μηχανάκι είναι ένα από τα σημαντικότερα προσόντα για ένα τεχνικό Η/Υ στην Αττική.

Είναι εξίσου σημαντικό, αν όχι και περισσότερο, με το να έχει πτυχίο πληροφορικής ή εκτεταμένες γνώσεις στο αντικείμενο.

(αυτή είναι η αγγελία, αν ενδιαφέρεστε)

Ορισμένες εταιρείες, μάλιστα, στις αγγελίες για νέο υπάλληλο, αναφέρουν το να έχει το δικό του μηχανάκι σαν προαπαιτούμενο. Όπως κάνουν και πολλές πιτσαρίες που ψάχνουν για delivery.

Βέβαια, με το κυκλοφοριακό και το θέμα του parking σε όλες τις μεγάλες πόλεις, το μηχανάκι είναι ο μόνος λογικός τρόπος μετακίνησης. Αν και κάποτε είχα συμμετέχει σε συνέντευξη για μία εταιρεία που χρησιμοποιούσε αυτοκίνητα Smart.

Το δίπλωμα και η νέα δουλειά

Ο μόνος λόγος που έχω άδεια οδήγησης για μοτοσυκλέτα είναι πως το 2006 ονειρευόμουν κάποια στιγμή να αγοράσω ένα ATV – γνωστό και ως “γουρούνα” – και στη σχολή οδηγών που ρώτησα, μου είπαν ότι χρειάζεται δίπλωμα μηχανής.

Αργότερα έμαθα πως, σύμφωνα με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, υπάρχουν δύο κατηγορίες ATV, αυτά που ορίζονται ως μοτοποδήλατα και αυτά που υπερβαίνουν τον ορισμό του μοτοποδηλάτου, και πως μόνο τα πρώτα χρειάζονται δίπλωμα μηχανής.

– όταν λέω “αργότερα”, εννοώ πριν από τρία λεπτά περίπου, που ανακάλυψα την παραπάνω σελίδα –

Ενώ λοιπόν είχα την άδεια οδήγησης – που κόπηκα μια φορά στις εξετάσεις και λάδωσα στην επόμενη για να περάσω, τρομάρα μου – δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για τις μοτοσυκλέτες. Εκτός από όσο είχα οδηγήσει στα μαθήματα, ήμουν εντελώς αρχάριος.

Παρ' όλα αυτά, το δίπλωμα φάνηκε χρήσιμο το 2010 όταν, όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενη ιστορία, έπιασα μία από τις καλύτερες δουλειές μου μέχρι στιγμής, ως τεχνικός υπολογιστών σε μια εταιρεία στο Γέρακα.

– και μάλιστα την έπιασα χωρίς να έχω πτυχίο. Είδατε, που σας έλεγα? ;-) –

Μπορεί να έτρεμα τις μοτοσυκλέτες, καθώς δεν είχα οδηγήσει αρκετά για να τις συνηθίσω, και να μην μου άρεσε που ήμουν εκτεθειμένος σε όλα τα στοιχεία της φύσης, ειδικά τον αέρα και τη βροχή, αλλά έκανα τη δουλειά που αγαπούσα.

Μέχρι που προέκυψε μία συγκεκριμένη πελάτης.

Η πελάτης και τα θηρία

Η συγκεκριμένη πελάτης είχε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο στην περιοχή Χίλτον, και παρήγγειλε τρία από τα μεγαλύτερα μηχανήματα που είχα στήσει ως τότε.

Τα μηχανήματα είχαν πάνω εξαπύρηνο i7 970, αν θυμάμαι σωστά – που από μόνος του έπρεπε να κόστιζε γύρω στα 850 ευρώ – 16GB RAM, που το 2010 ήταν πολύ πιο ακριβή από τα 150 ευρώ που κοστίζει σήμερα, και διπλούς σκληρούς δίσκους σε διάταξη RAID.

Όμως το σημαντικότερο κομμάτι ήταν οι διπλές επαγγελματικές κάρτες γραφικών Nvidia Quadro σε SLI.

Με δεδομένο πως οι μεγάλες Quadro κοστίζουν εύκολα κοντά στο χιλιάρικο – οι τιμές μένουν λίγο-πολύ σταθερές, τα μοντέλα αλλάζουν – το κάθε μηχάνημα κόστιζε γύρω στις 4.000 ευρώ, μόνο για το hardware.

Αν στο κόστος προσθέσουμε και το AutoCAD, η πλήρης έκδοση του οποίου κοστίζει 4.690 ευρώ χωρίς ΦΠΑ, δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε πως η συνολική επένδυση για τους τρεις υπολογιστές ήταν της τάξης των 30.000 ευρώ.

Θα συναρμολογούσα τους υπολογιστές στα δικά μας γραφεία, θα περνούσα Windows και AutoCAD, και στη συνέχεια θα τα φόρτωνα στο μηχανάκι και θα τα πήγαινα ως το Hitlon.

Σαν αρχάριος στις μηχανές, δεν ένιωθα καθόλου άνετα που θα είχα δεμένα στη σχάρα τρία μεγάλα κουτιά με δώδεκα χιλιάρικα σε hardware, αλλά αυτή ήταν η δουλειά, τι να κάνουμε. Και, στο κάτω-κάτω, μια ευθεία ήταν από το Γέρακα ως την περιοχή Hilton.

Η παράδοση

Οδηγώντας αργά και προσεκτικά, φτάνω στο αρχιτεκτονικό γραφείο.

Βγάζω τον πρώτο υπολογιστή, τον συνδέω στην επαγγελματική οθόνη. Κάνει boot κανονικά, τίποτα δεν είχε κουνηθεί κατά τη μεταφορά. Windows, AutoCAD, όλα λειτουργούν στην εντέλεια.

Έχω τελειώσει να συνδέω τον δεύτερο υπολογιστή και να ξεπακετάρω τον τρίτο, όταν η ιδιοκτήτης του γραφείου κάθεται στον πρώτο υπολογιστή, να ελέγξει πως όλα είναι εντάξει. Και σχεδόν αμέσως ακούω το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να ακούσω.

“Γιατί οι δίσκοι δεν είναι σε RAID 0?!?!?!?!”

Τι είναι το RAID

Για όσους δεν γνωρίζετε, το RAID (Redundant Array of Independed Disks) είναι ένα σύστημα στο οποίο πολλαπλοί σκληροί δίσκοι λειτουργούν ταυτόχρονα, με σκοπό κυρίως την επιπλέον ασφάλεια, αλλά υπάρχουν και επίπεδα RAID με έμφαση στην ταχύτητα των δίσκων.

Με δύο σκληρούς δίσκους, τα μόνα είδη RAID που μπορούν να υλοποιηθούν είναι το RAID 0 και το RAID 1.

Το RAID 1 ονομάζεται Mirroring. Ουσιαστικά ο κάθε ένας από τους δύο δίσκους είναι ακριβές αντίγραφο του άλλου.

Στην πράξη, χάνουμε εντελώς την χωρητικότητα του ενός δίσκου, δηλαδή αν έχουμε δύο δίσκους του ενός Terabyte, η συνολική χωρητικότητα είναι ένα Terabyte.

Όμως ταυτόχρονα διπλασιάζεται η ασφάλεια των δεδομένων. Αν χαλάσει ο ένας από τους δύο δίσκους, τα δεδομένα είναι ασφαλή στον άλλο.

Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τον χαλασμένο δίσκο, να ξαναχτίσουμε το RAID, και το σύστημα θα είναι σαν καινούριο, χωρίς να έχει χαθεί τίποτα.

Το RAID 0, που ονομάζεται Stripping, λειτουργεί με εντελώς διαφορετική λογική. Πρακτικά οι δύο δίσκοι φαίνονται στο σύστημα σαν ένας, με την αθροιστική τους χωρητικότητα. Δύο δίσκοι του 1TB θα μας δώσουν με RAID 0 ένα ενιαίο δίσκο των 2TB.

Κατά την εγγραφή και την ανάγνωση, τα δεδομένα χωρίζονται σε blocks, με τα μισά να γράφονται στον ένα δίσκο και τα άλλα μισά στον άλλο.

Αυτό πρακτικά έχει σαν αποτέλεσμα σχεδόν διπλάσια ταχύτητα εγγραφής και ανάγνωσης.

Γιατί το RAID 0 είναι η πιο ηλίθια επιλογή σε επαγγελματικό χώρο

Το μεγάλο μειονέκτημα του RAID 0 είναι πως η ασφάλεια των δεδομένων πρακτικά μειώνεται στο μισό.

Όταν αποτύχει ο ένας από τους δύο δίσκους – γιατί στους σκληρούς δίσκους η αποτυχία είναι θέμα χρόνου – όλα τα δεδομένα και από τους δύο δίσκους χάνονται οριστικά, και καμία ανάκτηση δεδομένων δεν μπορεί να τα σώσει.

Σαν ένα κερί αναμμένο και από τις δύο πλευρές, το RAID 0 “φωτίζει” δύο φορές περισσότερο με την ταχύτητά του, αλλά καίγεται δύο φορές πιο γρήγορα.

Το χειρότερο είναι πως όταν έστηνα τον υπολογιστή, ρώτησα το αφεντικό αν θα έβαζα τους δίσκους σε RAID 1.

Η απάντησή του ήταν “Φυσικά και θα τους βάλεις σε RAID 1”. Γιατί ποιος νοήμων άνθρωπος θα επέλεγε ένα σύστημα που να μειώνει στο μισό την ασφάλεια των δεδομένων σε επαγγελματικό περιβάλλον?

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο…

…ακόμη κι αν δεν ξέρει τι του γίνεται. Είχε διαβάσει σε κάποιο forum πως το RAID 0 είναι ταχύτερο από το RAID 1, και αυτό ήταν το ευαγγέλιο που ακολουθούσε.

Είναι αδύνατον να εξηγήσεις σε κάποιον που πληρώνει 30.000 ευρώ πως κυριολεκτικά δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα με το RAID 0 που θέλει διακαώς. Δεν αξίζει καν να προσπαθήσεις.

Οι δίσκοι θα ήταν πιο γρήγοροι, μεν, αλλά εξακολουθούσαν να είναι πιο αργοί απ' ότι αν έβαζε έναν SSD – τότε δεν ήταν ακόμα διαδεδομένοι όπως σήμερα. Και η ασφάλεια των δεδομένων έφευγε από το παράθυρο.

Συν ότι δεν θα είχε καμία ουσιαστική διαφορά στην απόδοση των μηχανημάτων. Τα Windows θα ξεκινούσαν πιο γρήγορα, και το AutoCAD θα άνοιγε μερικά δευτερόλεπτα νωρίτερα. Αλλά στην επεξεργασία ενός μεγάλου αρχείου, έχει ήδη φορτωθεί στη RAM, η απόδοση του AutoCAD θα ήταν ακριβώς η ίδια.

Τι να κάνω, λοιπόν, ξαναπακέταρα τους υπολογιστές, τους ξαναφόρτωσα στο μηχανάκι, τους πήγα πίσω στο Γέρακα, ξαναπέρασα τα πάντα – καθώς η μετατροπή σε RAID 0 καταστρέφει όλα τα υπάρχοντα δεδομένα – και τους ξαναπήγα στο Hilton.

Μπορείτε να φανταστείτε τι σήμαινε αυτή η διαδικασία για κάποιον που τρέμει τις μηχανές όσο εγώ, και που σε κάθε φύσημα αέρα ανησυχεί πως θα πέσει με 50 χιλιόμετρα την ώρα, ακόμη κι αν δεν κουβαλάει δώδεκα χιλιάρικα σε υπολογιστές.

…εκτός από όταν ο πελάτης έχει τελείως άδικο

Και το πιο αστείο ξέρετε ποιο ήταν?

Λίγους μήνες αργότερα, σε ένα από τα μηχανήματα όντως χάλασε ο ένας από τους δύο δίσκους, όντως χάθηκαν όλα τα δεδομένα, και μόνο τότε πείστηκε ο πελάτης να γυρίζει όλους τους υπολογιστές σε RAID 1.

Ευχαριστώ το Λευτέρη, με τον οποίο ήμασταν συνάδελφοι σε εκείνη την εταιρεία, που με ενημέρωσε στα σχόλια για τη συνέχεια του θέματος.

Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη σχετική ιστορία, σύντομα αργότερα άφησα τη δουλειά, για να γίνω… μελισσοκόμος. Η αφορμή ήταν πως θα ξεκινούσα μια δική μου δουλειά, η βαθύτερη αιτία όμως ήταν το πόσο έτρεμα τις μοτοσυκλέτες.

Βέβαια, αν είχα παραμείνει, αργά ή γρήγορα θα είχα ξεπεράσει το φόβο μου, φαντάζομαι.

Είχα όμως ήδη πέσει δύο φορές στο σύντομο εκείνο διάστημα – μία επειδή είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει και είχε γλίτσα ο δρόμος, και μία επειδή κάποιος έπλενε το αυτοκίνητό του και είχε σαπουνόνερα.

Και δεν ήμουν διατεθειμένος για καμία δουλειά να δω πως είναι το ΚΑΤ από μέσα, ή και χειρότερα…

Οι νεότερες ιστορίες του PCsteps

Tα μέλη του newsletter του PCsteps έλαβαν την παραπάνω ιστορία στις 21 Ιουλίου 2014.

Ως προνομιούχο μέλος του PCsteps θα λαμβάνετε φρέσκιες τις νεότερες ιστορίες, καθώς επίσης και “μυστικά” tips και συμβουλές, ανακοινώσεις διαγωνισμών, ευκαιρίες στο χώρο της τεχνολογίας και άλλα πολλά!

Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να συμπληρώσετε το email σας στην παρακάτω φόρμα.

Θα τα πούμε μέσα!