Θανάσιμο λάθος στη Νέα Δουλειά – Ιστορίες Υπολογιστών

Ένας τεχνικός υπολογιστών πρέπει να θυμάται πάντα το εξής: κάθε χρήστης είναι διαφορετικός, και έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο κάνει τα πράγματα – ακόμη κι αν αυτός ο τρόπος είναι εντελώς παράλογος. Αν ο τεχνικός δεν σεβαστεί αυτό το γεγονός, μπορεί άθελά του να προξενήσει τεράστιο πρόβλημα.

Η νέα δουλειά

Η τελευταία φορά που εργάστηκα σαν υπάλληλος στο χώρο της πληροφορικής ήταν το 2010.

Μάλιστα, ήταν μία από τις καλύτερες εταιρείες στις οποίες έχω εργαστεί μέχρι στιγμής. Τα αφεντικά ήταν συνεννοήσιμα, τα πηγαίναμε καλά με τον συνάδελφο τεχνικό και, το σημαντικότερο, έτυχε να είναι γύρω στα 5 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου.

Όπως γίνεται σε πολλές δουλειές, είχα υπογράψει μια τρίμηνη σύμβαση, σαν δοκιμαστική περίοδο. Αν όλα πήγαιναν καλά, θα υπέγραφα μια δεύτερη τρίμηνη, και μετά από αυτήν θα ήμουν με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Με την ανεργία να καλπάζει εκείνη την περίοδο, και αφότου είχα στείλει κυριολεκτικά 400 βιογραφικά μέχρι να βρω τη συγκεκριμένη δουλειά, είχα κάθε λόγο να δείξω τον καλύτερό μου εαυτό.

Δυστυχώς, αυτό δεν κράτησε για πολύ…

Ο πελάτης

Ήμουν ακόμα φρέσκος στη δουλειά, δεν πρέπει ακόμα να είχα κλείσει μήνα, όταν προέκυψε η ετήσια συντήρηση σε έναν από τους μακροχρόνιους πελάτες της εταιρείας.

Ήταν ένα ταξιδιωτικό γραφείο στο Σύνταγμα, το οποίο είχε γύρω στους 15-20 υπολογιστές.

Στα πλαίσια της συντήρησης, θα κάναμε καθαρισμό των άχρηστων αρχείων, θα περνούσαμε τα Windows Updates, το Service Pack 3 των Windows XP, και θα διορθώναμε τυχών μικροπροβλήματα που είχαν προκύψει.

Η διαδικασία ήταν απλή, αλλά χρονοβόρα. Κάθε μηχάνημα είχε κατά μέσο όρο γύρω στα 6-8GB σε αρχεία Temp και Temporary Internet Files. Και επειδή οι υπολογιστές δεν ήταν ακριβώς το απαύγασμα της τεχνολογίας, ο Ccleaner ήθελε γύρω στα 20-25 λεπτά για να ολοκληρώσει τον καθαρισμό.

Επιπλέον, έπρεπε να κατεβάσουμε και να εγκαταστήσουμε περίπου 500-600MB σε Windows Updates, χώρια το Service Pack, του οποίου μόνο η εγκατάσταση ήθελε κανά μισάωρο.

Βεβαίως, δεν ήταν δυνατόν να μείνει κλειστό το γραφείο όλη τη μέρα για τη συντήρηση. Ανά πάσα στιγμή μπορούσαμε να απασχολούμε δύο με τρεις υπολογιστές, όσο οι υπάλληλοι θα συνέχισαν να εργάζονται στους υπόλοιπους.

Το λάθος

Προς το απόγευμα, μαζί με το συνάδελφο είχαμε τελειώσει τους περισσότερους υπολογιστές.

Το μηχάνημα στο οποίο εργαζόμουν εκείνη τη στιγμή ήταν του ιδιοκτήτη του γραφείου, στο οποίο τελείωνε ο καθαρισμός με το Ccleaner.

Παράλληλα είχα το νου μου σε δύο άλλους υπολογιστές, έναν στον οποίο τελείωνε το Service Pack 3, και έναν που είχε κολλήσει ένα πολύ, πολύ άσχημο rootkit, το οποίο είχαν ήδη αποτύχει τρεις scanners να καθαρίσουν, και έτρεχα έναν τέταρτο.

Ήμουν έτοιμος να προχωρήσω σε ένα άλλο μηχάνημα, όταν ο ιδιοκτήτης μου ζήτησε να προσθέσω έναν επιπλέον λογαριασμό email στο Outlook Express.

Αφού πρόσθεσα το λογαριασμό και έκανα την απαραίτητη δοκιμή, παρατήρησα πως ο φάκελος “Διαγραμμένα” του Outlook Express, τον οποίο δεν αδειάζει ο Ccleaner, περιείχε ένα γελοίο αριθμό από email, περισσότερα από 7.000.

Τώρα, τι ήταν ακριβώς αυτό που έφταιξε, θα σας γελάσω.

Ίσως ήταν το γεγονός πως πολλοί χρήστες μέσα σε εκείνο το γραφείο όντως δεν γνώριζαν ότι πρέπει να αδειάζουν το φάκελο με τα διαγραμμένα.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο πως τις τελευταίες 6 ώρες καθάριζα μηχανήματα, συν ότι ένας ξέχειλος κάδος με “διαγραμμένα” επιβραδύνει σημαντικά το Outlook.

Μπορεί επίσης να έφταιγε που είχα παράλληλα το νου μου σε άλλους δύο υπολογιστές, και ειδικά εκείνος με το rootkit με είχε προβληματίσει πολύ.

Ό,τι από αυτά κι αν ήταν, που το πιθανότερο ήταν να είναι ένας συνδυασμός, κινούμενος αντανακλαστικά, έκανα δεξί κλικ, άδειασα το φάκελο με τα διαγραμμένα, παρέδωσα τον υπολογιστή, και προχώρησα στο σύστημα με το rootkit.

Δεν περνάνε πέντε δευτερόλεπτα, δεν είχα κάτσει καλά καλά στον άλλο υπολογιστή, και ακούγεται σε όλο το γραφείο:

“ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ OUTLOOK?!”

Η καταστροφή

Όπως αποδείχτηκε, ο ιδιοκτήτης του γραφείου χρησιμοποιούσε τα διαγραμμένα του Outlook Express σαν αποθηκευτικό χώρο, για μηνύματα τα οποία ήθελε μεν να κρατήσει, αλλά δεν τα ήθελε μαζί με τα δεκάδες χιλιάδες υπόλοιπα.

Πιθανώς δεν ήξερε πως να φτιάξει ένα νέο φάκελο στο Outlook, και αυτή ήταν η λύση του. Ή μπορεί να νόμιζε πως τα email είναι ζωντανά, κι αν τα έσβηνε θα πέθαιναν, ανάθεμα κι αν ξέρω.

“ΝΑ ΤΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙΣ, ΤΩΡΑ!”, συνέχισε να φωνάζει, καθώς ξανακαθόμουν στον υπολογιστή, με το πρόσωπό του να έχει κυριολεκτικά κοκκινίσει.

Ένα από τα σημαντικότερα προσόντα ενός καλού τεχνικού είναι ένα σωστό poker face.

Είναι τέχνη το να πεις πειστικά σε έναν άνθρωπο που ωρύεται πως όλα είναι εντάξει, θα επαναφέρεις τα αρχεία, ενώ ταυτόχρονα δεν έχεις την παραμικρή ιδέα του πώς θα γίνει αυτό, και σκέφτεσαι παράλληλα πως θα πρέπει να στείλεις άλλα 400 βιογραφικά για να ξαναβρείς δουλειά.

Θεωρητικά, τα αρχεία που διαγράφονται από τον κάδο ανακύκλωσης του συστήματος παραμένουν στο σκληρό δίσκο, τουλάχιστον μέχρι να γραφτούν νέα αρχεία από πάνω τους – αυτός είναι ο λόγος που λειτουργούν τα προγράμματα ανάκτησης δεδομένων.

Όμως αγνοούσα πλήρως αν ήταν δυνατόν να ανακτηθούν τα μηνύματα που σβήστηκαν από το φάκελο “Διαγραμμένα”, και μάλιστα σε μια μορφή που να αναγνωρίζονται από το σύστημα.

Η τύχη βοηθάει τους τυχερούς

Νά ‘μαι λοιπόν, μπροστά στον υπολογιστή,υπό το άγρυπνο βλέμμα του ιδιοκτήτη, παριστάνοντας πως ξέρω τι κάνω, και όχι απλά ότι ανοίγω φακέλους στο System32 και τρέχω προηγμένες εντολές όπως η dir και διάφορα cd.. στη γραμμή εντολών για να φανεί πως κάνω κάτι.

Παράλληλα, στο μυαλό μου να καλπάζουν διάφορα σενάρια, όπως το αν θα με κρατούσαν στη δουλειά μέχρι να λήξει η σύμβαση ή από την επομένη θα βρισκόμουν σπίτι μου. Αναρωτιόμουν μέχρι και αν θα χρειαζόμουν δικηγόρο, επειδή ένας τεχνολογικά αναλφάβητος είχε τη φαεινή ιδέα να κρατάει σημαντικά email στο φάκελο που είναι εξ' ορισμού για τα άχρηστα.

Τότε ήταν που παρατήρησα πως ο κάδος ανακύκλωσης των Windows δεν ήταν άδειος.

H εκτέλεση του Ccleaner, που περιλάμβανε και το άδειασμα του κάδου, ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανα πριν ασχοληθώ με το Outlook.

Ανοίγω λοιπόν τον κάδο ανακύκλωσης, και τι βλέπω?

Δύο αρχεία: deleted_items.dbx και deleted_items.bak.

Δεν είμαι σίγουρος αν έπαιξαν όντως τρομπέτες από τα ουράνια, εγώ μια φορά τις άκουσα.

Βέβαια, δεν ήταν ακριβώς τόσο απλό όσο το να κάνω restore αυτά τα δύο αρχεία.

Χρειάστηκε να κλείσω το Outlook, να βρω το αντίστοιχο αρχείο με τη βάση δεδομένων για τα διαγραμμένα email βαθιά χωμένο κάπου στους φακέλους του, να το μετονομάσω και ύστερα να επαναφέρω τα αντικείμενα από τον κάδο ανακύκλωσης.

Εντούτοις, μέσα σε διάστημα ίσα αρκετό για να φαίνεται πως ξέρω τι κάνω, κατάφερα να ανακτήσω και τα 7000 μηνύματα, ακριβώς όπως ήταν, ο ιδιοκτήτης να ξε-κοκκινίσει, και τέλος καλό, όλα καλά.

Εκτός από το μηχάνημα με το rootkit, που τελικά δεν σωζόταν, και χρειάστηκε να το πάρουμε στην εταιρεία και να του κάνουμε format.

Όλα κάποτε τελειώνουν

Το τρίμηνο ολοκληρώθηκε στην εταιρεία χωρίς άλλα τέτοια λάθη – και χωρίς να μετρήσει αυτό σαν λάθος, καθώς το διόρθωσα πλήρως και εγκαίρως – και μου ανανέωσαν τη σύμβαση κανονικά.

Βέβαια, τα έφερε έτσι η ζωή που στον τέταρτο μήνα παραιτήθηκα μόνος μου από τη δουλειά, για να ξεκινήσω κάτι δικό μου με ένα συνεργάτη στον τομέα της… μελισσοκομίας (ο.Ο), το οποίο τελικά δεν προχώρησε.

Αν μη τι άλλο, πάντως, αν είχα παραμείνει σε εκείνη τη δουλειά, ή αν είχε προχωρήσει η μελισσοκομία αυτό που είναι 100% σίγουρο είναι πως δεν θα είχα γράψει ούτε ένα από τα 600 άρθρα του PCsteps.

Αλλά αυτή είναι μια ιστορία για μια άλλη φορά.

Οι νεότερες ιστορίες του PCsteps

Tα μέλη του newsletter του PCsteps έλαβαν την παραπάνω ιστορία στις 28 Ιουνίου 2014.

Ως προνομιούχο μέλος του PCsteps θα λαμβάνετε φρέσκιες τις νεότερες ιστορίες, καθώς επίσης και “μυστικά” tips και συμβουλές, ανακοινώσεις διαγωνισμών, ευκαιρίες στο χώρο της τεχνολογίας και άλλα πολλά!

Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να συμπληρώσετε το email σας στην παρακάτω φόρμα.

Θα τα πούμε μέσα!