Γιατί έμεινα Απόφοιτος Λυκείου – Ιστορίες Υπολογιστών

Έχει τύχει να λάβω μηνύματα από κάποιους φίλους του PCsteps, οι οποίοι σπουδάζουν πληροφορική και φιλοδοξούν, τελειώνοντας τις σπουδές τους, να γνωρίζουν όσα γνωρίζω κι εγώ. Ε, λοιπόν, έχω ευχάριστα νέα: Δεν τελείωσα κανένα πανεπιστήμιο και δεν πήρα κανένα πτυχίο στην πληροφορική. Είμαι απόφοιτος Λυκείου, και αυτοί είναι οι λόγοι.

Το “όνειρο”

Όταν ήμουν στο Λύκειο, όπως και τα περισσότερα παιδιά, δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Το μόνο που ήξερα, ήταν πως ήθελα κάτι σχετικό με υπολογιστές. Μου άρεσε να τους χαλάω, μου άρεσε να τους φτιάχνω, ήταν αυτό που ήθελα να ασχοληθώ.

Επιλέγω λοιπόν Τεχνολογική κατεύθυνση στο λύκειο και δίνω πανελλήνιες σε 14 μαθήματα, γιατί ήμασταν η πρώτη χρονιά με το σύστημα Αρσένη, και για κάποιο λόγο φαινόταν λογικό στο Υπουργείο Παιδείας να δίνουμε πανελλήνιες στα Θρησκευτικά.

Βγάζω λοιπόν 18.500 μόρια, χάρη στα οποία περνάω στην 5η μου επιλογή, την Πληροφορική του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ).

Ήταν ένα γνωστό πανεπιστήμιο, ήταν και στην Αθήνα, για να μην πληρώνουν ενοίκια στην επαρχία οι γονείς μου, που δεν τους περίσσευαν.

Όλα καλά, λοιπόν.

Ο εφιάλτης

Οκτώβριο του 2000, λοιπόν, ξεκινάω τη φοίτησή μου στην Πληροφορική.

Δεν θα σχολιάσω το ότι το τμήμα πληροφορικής είχε ζητήσει μέχρι 150 πρωτοετείς, αλλά είχαμε καταλήξει 290.

Αυτό που θα σχολιάσω ήταν ότι ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό ήταν άτομα που είχαν βάλει σαν πρώτη επιλογή την Ιατρική, δεν είχαν καταφέρει να μπουν, και είχαν βάλει σαν επόμενη επιλογή την πληροφορική.

Αρκετούς από αυτούς όχι μόνο δεν τους ενδιέφερε η πληροφορική, αλλά δεν είχαν ποτέ τους υπολογιστή, κυριολεκτικά δεν γνώριζαν από που ανοίγει…

(άλλες εποχές τότε…)

Τα μαθήματα

Πρώτο εξάμηνο, το πρόγραμμα σπουδών περιλάμβανε ένα μάθημα εισαγωγής στη Java.

“Α, ωραία”, σκέφτομαι, “κάτι σύγχρονο κι επίκαιρο”.

Πρώτη μέρα του μαθήματος, πρώτη δίωρη παράδοση, ο καθηγητής μπαίνει μέσα και μας λέει, λίγο-πολύ αυτολεξεί:

“Εγώ δεν γνωρίζω Java. Εγώ γνωρίζω Pascal. Αλλά επειδή πρέπει να μάθετε Java, θα σας διδάξω Java”.

Ο συγκεκριμένος καθηγητής, σημειωτέον, είχε τελειώσει το Φυσικό Αθήνας το 1969, και είχε πάρει Diploma in Computing Science στη Γλασκόβη το 1971, Master στην πληροφορική στο Λονδίνο το 1972, και διδακτορικό στην Πληροφορική στη Γλασκόβη το 1978.

Για να έχετε μια σχετική αίσθηση του χρόνου, ο πρώτος υπολογιστής με έγχρωμη οθόνη κυκλοφόρησε το 1981.

Το ακόμα καλύτερο είναι πως ο καθηγητής αυτός μας δίδασκε Java από το βιβλίο που είχε γράψει ο ίδιος σχετικά με τη Java.

Επειδή, όπως παραδεχόταν και ο ίδιος “δεν γνωρίζει Java”, σε κάθε δίωρο μάθημα σπαταλούσαμε 45 λεπτά να μας διαβάζει λάθη που είχε εντοπίσει στο βιβλίο του, για να τα διορθώνουμε με στυλό στα δικά μας αντίτυπα.

Ήταν ένας σωστός java μάγκας…

Σε εκείνη την εξεταστική, από τους 290 πρωτοετείς, πέρασαν τη Java οι 29.

Ευτυχώς, δεν ήταν όλοι οι καθηγητές σαν εκείνον. Υπήρχαν και καλοί καθηγητές, που γνώριζαν το αντικείμενό τους, και κυρίως που τους ενδιέφερε να το μάθουμε κι εμείς.

Δυστυχώς, όμως, ακόμη κι εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν σε πολλά σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο το τμήμα πληροφορικής είχε ξεκινήσει σαν “Τμήμα Στατιστικής και Πληροφορικής Οικονομικών Επιστημών”.

Τα εργαστήρια

Στο 2ο εξάμηνο θα μαθαίναμε c++. Ο καθηγητής ήταν, χωρίς υπερβολή, ένας από τους καλύτερους καθηγητές που είχα στη ζωή μου, ανεξαρτήτως αντικειμένου.

Το πρόβλημα ήταν πως τα άλλα τμήματα της σχολής, Marketing, Στατιστική, ΔΕΟΣ κλπ είχαν προλάβει και είχαν καπαρώσει όλες τις ώρες του κέντρου υπολογιστών του πανεπιστημίου, και δεν περίσσευαν ώρες για το τμήμα Πληροφορικής.

Το αποτέλεσμα? Αντί να κάνουμε εργαστήριο στη c++, ένας διδακτορικός φοιτητής μας έκανε “φροντιστήριο” στην c.

Τι σήμαινε αυτό? Ο φοιτητής έγραφε τον κώδικα στον πίνακα, τον αντιγράφαμε στο τετράδιο, πηγαίναμε σπίτι, και τον γράφαμε στον προσωπικό μας υπολογιστή.

Αν ο κώδικας λειτουργούσε, είχε καλώς. Αν όχι – που συνήθως δεν λειτουργούσε – ε, έπρεπε να περιμένουμε μια εβδομάδα για το επόμενο “φροντιστήριο” ώστε να ρωτήσουμε απορίες.

Η θεωρία και η πράξη

Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή που αποφάσισα πως θα σταματήσω να σπουδάζω. Θυμάμαι την αίθουσα, θυμάμαι τη θέση που καθόμουν, θυμάμαι που στεκόταν ο καθηγητής.

Σε ένα άλλο μάθημα, πάλι στο δεύτερο εξάμηνο, είχαμε καταφέρει να έχουμε ώρες στο κέντρο υπολογιστών της σχολής, με κάτι σάπια μηχανήματα που έτρεχαν Windows NT 4.

Παρ' ότι λοιπόν κάναμε εργαστήριο για εκείνο το μάθημα, στην πράξη λιγότερο ασχολούμασταν με τους υπολογιστές, και περισσότερο ακούγαμε τον καθηγητή να αναλύει τα διάφορα θεωρητικά των υπολογιστών.

Πετάγεται λοιπόν ένας φοιτητής και ρωτάει τον καθηγητή “δεν θα μας διδάξετε κάτι πιο πρακτικό?”.

Γυρίζει λοιπόν ο καθηγητής, με ένα ύφος σαν να τον είχαμε προσβάλλει προσωπικά και μας λέει:

“Αν θέλετε να μάθετε κάτι πρακτικό, να πάτε στην Κορέλκο“.

Ο αποχαιρετισμός

Εκείνο το καλοκαίρι εγκατέλειψα οριστικά το πανεπιστήμιο.

Όλα όσα γνωρίζω όσον αφορά την πληροφορική, πριν το πανεπιστήμιο, κατά τη διάρκεια, και μετά, έκατσα και το έμαθα μόνος μου, ακόμη κι όταν χρειάστηκε να κατανοήσω πως λειτουργεί η κρυπτογράφηση δεδομένων σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Έχω μετανιώσει που δεν πήρα κανένα πτυχίο?

Όχι.

Έτσι κι αλλιώς δεν σκόπευα ποτέ να μπω στο δημόσιο, και δεν με εμπόδισε η έλλειψη πτυχίου σε καμία από τις δουλειές που έχω πιάσει.

Δεν γνωρίζω αν εκείνη την περίοδο του 2000 ήταν και οι υπόλοιπες σχολές πληροφορικής στην Ελλάδα στο ίδιο ανύπαρκτο επίπεδο, ή αν το Οικονομικό Πανεπιστήμιο είχε την αποκλειστικότητα.

Δεν γνωρίζω καν αν σήμερα η Πληροφορική του Οικονομικού Πανεπιστημίου είναι πλέον ένα αληθινό τμήμα πανεπιστημίου.

Στο κάτω κάτω και ο Πινόκιο, μετά από όλα τα ψέματα και τις απάτες του, έγινε κάποια στιγμή ένα αληθινό αγόρι.

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι πως αν είχα συνεχίσει τις σπουδές μου, δεν θα είχα ξεκινήσει να γράφω το βιβλίο μου το 2003, το οποίο εκδόθηκε το 2005.

Και αυτό που είναι επίσης σίγουρο είναι πως δεν θα είχαν συγκλίνει οι παράδοξες συνθήκες που οδήγησαν στο να γράφω σήμερα το PCsteps.

Αυτή, όμως, είναι μια ιστορία για μια άλλη φορά.

Οι νεότερες ιστορίες του PCsteps

Tα μέλη του newsletter του PCsteps έλαβαν την παραπάνω ιστορία την 1η Μαΐου 2014.

Ως προνομιούχο μέλος του PCsteps θα λαμβάνετε φρέσκιες τις νεότερες ιστορίες, καθώς επίσης και “μυστικά” tips και συμβουλές, ανακοινώσεις διαγωνισμών, ευκαιρίες στο χώρο της τεχνολογίας και άλλα πολλά!

Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να συμπληρώσετε το email σας στην παρακάτω φόρμα.

Θα τα πούμε μέσα!