Microtransactions: Ένας 19χρονος Έδωσε $10.000 Σε Δωρεάν Παιχνίδια

Τα microtransactions είναι ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα “αγκάθια” στον χώρο του gaming. Κάποιοι μπορεί να μην τα έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ, ή να μην γνωρίζουν καν τι ακριβώς σημαίνει ο όρος. Άλλοι όμως, καταλήγουν να σπαταλήσουν κυριολεκτικά χιλιάδες ευρώ ή δολάρια, ακόμα και σε “δωρεάν” παιχνίδια. Δείτε τι είναι τα microtransactions, γιατί αρκετές χώρες προσπαθούν να τα περιορίσουν νομοθετικά, και ποια είναι τα προβλήματα με αυτά.

Τι είναι τα microtransactions στα παιχνίδια

Δεν υπάρχει συγκεκριμένος όρος, και δεν μπορούμε να χωρέσουμε την έννοια αυτή σε μία γραμμή. Ακόμη κι αν προσπαθήσουμε, πάντα κάτι θα μένει απ’ έξω. Παρ΄όλα αυτά, θα δούμε σε γενικές γραμμές τι είναι τα microtransactions.

Ως microtransaction μπορεί να οριστεί οτιδήποτε πληρώνουμε σε ένα παιχνίδι, εντός αυτού, και επιπλέον της αρχικής του αξίας. Μια άμεση μετάφραση θα ήταν “μικροσυναλλαγές”, αλλά ο αγγλικός όρος επικρατεί περισσότερο.

Για παράδειγμα, η Activision στο Call of Duty προσφέρει microtransactions υπό τη μορφή νομίσματος μέσα στο παιχνίδι. Το νόμισμα αυτό είναι τα Call of Duty Points, και το χρησιμοποιούμε για να αγοράσουμε αντικείμενα, όπως για παράδειγμα όπλα.

Ένα άλλο τρανταχτό παράδειγμα είναι το Overwatch, που πουλά loot boxes, τα οποία περιέχουν από 4 διαφορετικά αντικείμενα το καθένα. Με τον καιρό, ο παίκτης αναπόφευκτα θα τύχει αντίγραφα αντικειμένων που έχει ήδη στην κατοχή του, τα οποία “σπάνε” σε Credits.

Τα Credits είναι ουσιαστικά το νόμισμα του παιχνιδιού, με το οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει συγκεκριμένα αντικείμενα της επιλογής του, παρά να βασίζεται στην τύχη με τα κουτιά.

Αυτό είναι και το πιο σύνηθες μοντέλο microtransactions. Σύμφωνα με τη νομοθεσία ορισμένων χωρών, πρόκειται για μίας μορφής τζόγο, καθώς σε ειδικά κουτιά περιέχεται μία σειρά αντικειμένων, και το ποια θα κερδίσεις ανοίγοντάς τα είναι τυχαίο.

Παραδείγματος χάριν, σε ένα loot box του Overwatch που περιέχει συνολικά ας πούμε 100 αντικείμενα, την πρώτη φορά που θα το ανοίξουμε έχουμε 1% πιθανότητα να κερδίσουμε αυτό που θέλουμε.

Η πιθανότητα αυτή μεγαλώνει με κάθε αντικείμενο που “κερδίζουμε”, και εμείς αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε, πληρώνουμε πιο εύκολα για ένα ακόμα κουτί.

Το όνομα microtransactions προέρχεται από τις οικονομικές συναλλαγές. Αντικατοπτρίζει την πληρωμή ενός μικρού ποσού για την απόκτησή κάποιου αγαθού.

Τα microtransactions συνήθως κοστίζουν μεταξύ 99 λεπτών και 10 ευρώ. Ταυτόχρονα, τα ποσά αλλάζουν σε προσφορές, ειδικές εκπτώσεις, και τα λοιπά.

Τα ποσά αυτά καλύπτουν το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων. Υπάρχουν παιχνίδια κονσόλας, υπολογιστών, ακόμη και για smartphone, που προσφέρουν microtransactions που ξεπερνούν τα 100 ευρώ.

Πλέον τα microtransactions αποτελούν κάτι σύνηθες στα παιχνίδια, και σε αρκετές περιπτώσεις είναι το μέσο επιβίωσής τους. Δεν επιλέγουν όμως όλες οι εταιρείες αυτή την οδό, ούτε το ίδιο μοντέλο microtransactions.

Γιατί αμφισβητούνται τόσο

Καθώς η ίδια η λέξη προέρχεται από, και παραπέμπει σε οικονομικές συναλλαγές, οι παίκτες δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τα microtransactions.

Ας θυμηθούμε την ΕΑ και το λάθος που έκανε με το Star Wars Battlefront II. Ζητούσε ένα πλήρες ποσό των 60 ευρώ για το βασικό παιχνίδι, και ταυτόχρονα είχε κλειδωμένο περιεχόμενο το οποίο έπρεπε να πληρώσεις επιπλέον αν το ήθελες άμεσα, ή να παίξεις χιλιάδες ώρες για να το ξεκλειδώσεις δωρεάν.

Ίσως το πρόβλημα να μην ήταν τόσο οι κλειδωμένοι ήρωες, αλλά η ύπαρξη των loot boxes που έκρυβαν στο εσωτερικό τους σημαντικά αντικείμενα.

Οι παίκτες διαπίστωσαν πως τα αντικείμενα των loot boxes ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς έδιναν σημαντικό προτέρημα σε όσους τα είχαν.

Έτσι, τα microtransactions που περιείχε το Star Wars Battlefront II έδωσαν στους παίκτες να καταλάβουν ότι έπρεπε να πληρώσουν αν ήθελαν να κερδίσουν. Το γνωστό μοντέλο “Pay to win”.

Σε αντίθεση με όλο αυτό, έρχονται παιχνίδια όπως το Overwatch και το Paladins. Το μεν πρώτο έχει τα loot boxes, και το δεύτερο τα chests.

Τα κουτιά αυτά περιέχουν διακοσμητικά αντικείμενα, εναλλακτικές φωνές, και άλλα στοιχεία που απλά αλλάζουν την εμφάνιση του παιχνιδιού. Οπότε, αν σου αρέσει το skin ενός ήρωα, μπορείς απλά να το διεκδικήσεις μέσω των κουτιών.

Αυτά τα αντικείμενα βοηθούν να έχει ο κάθε παίκτης την εμφάνιση που θέλει το παιχνίδι του. Παράλληλα, δεν δίνουν καμία ενίσχυση από άποψη gameplay σε κανέναν.

Δεν πρόκειται το “Lightning Tracer”, ένα skin της Tracer, να κάνει την ηρωίδα να έχει παραπάνω αντοχή, για παράδειγμα. Απλώς αλλάζει την όψη της.

Όπως καταλαβαίνουμε, στην περίπτωση της ΕΑ, αν δεν πληρώσεις, θα είσαι πάντα στον πάτο. Αντίθετα, στα παιχνίδια της Blizzard και της Hi-Rez, αν θες διαφορετική εμφάνιση, πληρώνεις. Άσε που έτσι βοηθάς να επιβιώσει το παιχνίδι, και να συνεχίσει να αναπτύσσεται.

Γιατί οι δημιουργοί τα χρησιμοποιούν

Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν την άποψη πως ειδικά ΑΑΑ παιχνίδια δεν έχουν το δικαίωμα στα microtransactions. Τονίζουν πως από τη στιγμή που πληρώνεις δεκάδες ευρώ για έναν τίτλο, τότε δεν πρέπει να δίνεις επιπλέον χρήματα μέσα στο παιχνίδι.

Οι δημιουργοί όμως λένε ότι το κόστος ανάπτυξης των παιχνιδιών συνεχώς αυξάνεται. Έτσι, τα έσοδα από τις πωλήσεις του βασικού τίτλου κάποιες φορές δεν καλύπτουν τα έξοδα δημιουργίας του παιχνιδιού.

Κάπως έτσι, χωρίς την ύπαρξη των microtransactions, οι εταιρείες δεν μπορούν να συνεχίσουν την περαιτέρω ανάπτυξη του εκάστοτε παιχνιδιού.

Όπως λένε και οι ίδιοι οι δημιουργοί, από τη στιγμή που τα αντικείμενα δεν επηρεάζουν το gameplay, δεν αποτελούν πρόβλημα. Αν θες να αλλάξεις χρώμα στο όπλο σου ή να πάρεις τίγρη αντί για άλογο, καλώς, δεν σε εμποδίζει κανείς.

Ταυτόχρονα, όπως θα δούμε παρακάτω, τα έσοδα που έχουν οι εταιρείες από τα microtransactions είναι εξωπραγματικά. Πλέον κάθε εταιρεία ανακοινώνει και τα οικονομικά στοιχεία που αφορούν τα microtransactions κάθε χρόνο.

Επίσης, η παραγωγή και πώληση ψηφιακού περιεχομένου είναι ελκυστική προς τους δημιουργούς. Με αυτό τον τρόπο δεν απαιτείται να χρησιμοποιηθούν κουτιά, αφίσες για διαφήμιση, και πολλά ακόμη, που ανέβαζαν το κόστος.

Την ίδια στιγμή, οι παίκτες απολαμβάνουν το ψηφιακό περιεχόμενο. Δεν χρειάζεται να μεταφερθούν από το κατάστημα στο σπίτι για να παίξουν το παιχνίδι που μόλις πλήρωσαν. Απλά το κατεβάζουν και αρχίζουν το λιώσιμο.

Τα ασύλληπτα έσοδα των εταιρειών

Οι εταιρείες απολαμβάνουν να προσφέρουν περιεχόμενο μέσω microtransactions στους παίκτες.

Δεν είναι μόνο ότι με τη βοήθεια αυτών των εσόδων έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν την ανάπτυξη ενός τίτλου, αλλά και ο όγκος των χρημάτων που μπαίνουν στις τσέπες τους είναι εντυπωσιακός.

Ένας επί πληρωμή τίτλος κοστίζει από 30 έως και 80 ευρώ. Αν η εταιρεία δεν εισάγει microtransactions στο παιχνίδι της, θα καταλήξει σαν την Ubisoft, που βγάζει λιγότερους τίτλους, προσπαθώντας να τους υποστηρίζει για μεγαλύτερο διάστημα.

Από τους κερδισμένους του παιχνιδιού των microtransactions είναι η Activision Blizzard.

Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι το 2017 είχε έσοδα 4 δισεκατομμύρια μόνο από microtransactions. Το 50% αυτών των χρημάτων προήλθαν από τα παιχνίδια της King, σαν το Candy Crush, η οποία έχει εξαγοραστεί από την Activision Blizzard.

Αντίστοιχα νούμερα παρουσιάζουν αρκετές εταιρείες, και το πιο ενδιαφέρον σε όλο αυτό είναι πως ο παίκτης δεν καταλαβαίνει πόσα ξοδεύει.

Ο 19χρονος που ξόδεψε 10.000 δολάρια

Με αφορμή την αναταραχή που προκάλεσε η ΕΑ με τα microtransactions του Star Wars Battlefront II, ένας νεαρός δημοσίευσε στο reddit ένα κείμενο που αφορούσε την εμπειρία του με τέτοιου είδους αγορές.

Ο Kensgold αποτελεί μία περίπτωση εθισμού στον τζόγο των microtransactions, και υπάρχουν αρκετές παρόμοιες εκεί έξω.

Στα 19 του χρόνια, έχει καταφέρει να ξοδέψει πάνω από 10 χιλιάδες δολάρια σε microtransactions.

Ξεκίνησε όταν ήταν 13 χρόνων, πληρώνοντας 30 δολάρια σε ένα “δωρεάν” παιχνίδι σαν το Clash of Clans. Όπως λέει και ο ίδιος, ήταν πολύ νέος για να έχει δικά του έσοδα, οπότε το ποσό αυτό ήταν μεγάλο για αυτόν.

Στη συνέχεια βρέθηκε να παίζει το The Hobbit: Kingdoms of Middle-earth, ένα παιχνίδι στρατηγικής, που βοηθά τους παίκτες να αναπτύσσονται πιο γρήγορα μέσω microtransactions.

Παράλληλα, οι παίκτες του The Hobbit: Kingdoms of Middle-earth μπορούσαν να πληρώνουν για στρατό. Άρα, όσοι ξόδευαν σε microtransactions στο παιχνίδι αυτό, ήταν αρκετά πιο ισχυροί από τους υπόλοιπους.

Ο Kensgold φαντάζεται πως όσοι βρίσκονταν στην κορυφή της κατάταξης ξόδευαν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια.

Ο ίδιος αναφέρει ότι το καλοκαίρι του 2015 πλήρωσε 800 δολάρια σε microtransactions μόνο για το The Hobbit: Kingdoms of Middle-earth.

Ταυτόχρονα, με σιγουριά αναφέρει ότι ξόδεψε 4.116 δολάρια εκείνο το έτος σε παιχνίδια όπως το Clash of Clans, και το Age of Warring Empire.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Kensgold ήταν εθισμένος, και έφτασε σε σημείο να καταναλώνει το 90% του μισθού του σε microtransactions.

Οι δικοί του άνθρωποι προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από το να ξοδεύει τόσα πολλά. Η πρώτη προσπάθεια έγινε από τη μητέρα του, που φρόντισε να διακόψει τη σύνδεσή του στο διαδίκτυο. Παρ’ όλα αυτά, ο Kensgold χαλούσε ακόμη περισσότερα για να πληρώνει δεδομένα στο κινητό του.

Έφτασε στο σημείο να πιάσει δεύτερη δουλειά για να μπορεί να ικανοποιεί τον εθισμό του. Κι όταν οι φίλοι του άρχισαν να παίζουν σε PC, έκανε οικονομίες για να αγοράσει ένα καλό σύστημα. Μόνο που δεν ήταν για καλό.

Ο Kensgold άρχισε να ξοδεύει εκατοντάδες δολάρια σε παιχνίδια όπως το CS:GO και το Smite. Συγκεκριμένα, γράφει πως ειδικά στο Smite διαθέτει 300 από τα skin των θεών, ένα πραγματικά εντυπωσιακό νούμερο.

Ο λόγος που του ήταν τόσο εύκολο να αποκτά τα skin, όπως ο ίδιος λέει, είναι διότι είχε συνηθίσει να χαλάει μεγάλα ποσά. Έτσι, τα 10, 20, ή 50 δολάρια για μία εμφάνιση ήταν μικρό ποσό για εκείνον.

Τελικά πήρε την απόφαση να επισκεφτεί έναν θεραπευτή, ο οποίος τον βοήθησε να μετριάσει την κατάστασή του.

Δεν είναι πως πλέον δεν ξοδεύει χρήματα σε microtransactions, αλλά τουλάχιστον μπορεί να ελέγχει τον εθισμό του ως ένα βαθμό.

Πούλησε τον εξοπλισμό που είχε αποκτήσει στο CS:GO, ώστε να επενδύσει αυτά τα χρήματα καλύτερα.

Επίσης, παίζει το PlayerUnknown’s Battlegrounds από την εποχή που ήταν beta. Γι’ αυτό τον λόγο έχει τα περισσότερα διακοσμητικά στην κατοχή του, αλλά συνεχίζει να αγοράζει, για να τα αποκτήσει όλα.

Η δημοσίευσή του στο reddit ήταν μία προσπάθεια να αφυπνίσει του πάντες. Αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα του εθισμού στα microtransactions είναι υπαρκτό, και πιστεύει πως η κοινοποίηση της ιστορίας του θα βοηθήσει άλλους ανθρώπους.

Τέλος, ένα άλλο μέτρο που λαμβάνει για την καταπολέμηση του εθισμού του, είναι να αποφεύγει να παίζει παιχνίδια που σε σπρώχνουν να ξοδέψεις.

Είναι καλό να αναγνωρίζεις ότι έχεις πρόβλημα, και κυρίως να παίρνεις την απόφαση να κάνεις κάτι για αυτό.

Διαβάστε το άρθρο μας για τον εθισμό στο διαδίκτυο, και μείνετε μακριά από τα σκοτεινά μονοπάτια οποιασδήποτε εξάρτησης.

Εθισμός στο Διαδίκτυο – Ενδείξεις και Αντιμετώπιση

Ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι μια νέα μορφή εξάρτησης, και αφορά την υπερβολική χρήση του ίντερνετ και τον εκνευρισμό ή δυσθυμική διαταραχή, που παρουσιάζεται κατά…

Ποια η γνώμη των αναλυτών

Υπάρχουν ειδικοί αναλυτές στον τομέα του gaming, και η δουλειά τους είναι να εξετάζουν τις τάσεις. Έπειτα ενημερώνουν τους δημιουργούς, ώστε να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους.

Τα microtransactions αποτελούν μία σχετικά νέα τάση στο gaming, και έχουν πραγματικά ταράξει τα νερά. Οι αναλυτές βλέπουν ότι είναι ένα ιδιαίτερα αποδοτικό μοντέλο εσόδων, και στο σύνολό τους δεν ενοχλούν τους παίκτες.

Αναφέρουν πως η παροχή μικρών στοιχείων στον παίκτη, με τη ζήτηση μικρών ποσών, δεν δημιουργεί αντιπάθεια. Τονίζουν όμως ότι έχει ιδιαίτερη σημασία τα πρόσθετα περιεχόμενα να μην επηρεάζουν το παιχνίδι αυτό καθ αυτό.

Αποδέχονται ότι τα νούμερα έχουν αποδείξει πως τα έσοδα των εταιρειών από τα microtransactions είναι εντυπωσιακά.

Δεν είναι θέμα απλής επιβίωσης των παιχνιδιών πλέον, αλλά ότι οι παίκτες ξοδεύουν πολλά, χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Τονίζουν ότι τα microtransactions είναι προς όφελος των εταιρειών, αλλά και του καταναλωτή, όσο ο ίδιος κρατά το μέτρο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ήρθαν για να μείνουν.

Τελικά τα microtransactions καταστρέφουν τα παιχνίδια;

Είναι λογικό οι αναλυτές να προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι. Άλλωστε η δουλειά τους είναι να βρίσκουν τι θα φέρει το χρήμα στις τσέπες αυτών που τους πληρώνουν.

Τα microtransactions είναι μεγάλο θέμα, κι ακόμη μεγαλύτερο θέμα αποτελεί το αν καταστρέφουν τα παιχνίδια ή όχι.

Τα χρήματα αυτά δίνουν στην κάθε εταιρεία μεγάλη ώθηση, και τεράστια περιθώρια να συνεχίσει την ανάπτυξη των υπαρχόντων παιχνιδιών της.

Παρ’ όλα αυτά, τα ποσά είναι απίστευτα, και παρακινούν ακόμη περισσότερες εταιρείες να ακολουθήσουν το μοντέλο αυτό.

Κάποιες εταιρείες, όπως η Blizzard και η Hi-rez που αναφέραμε, χρησιμοποιούν τα microtransactions ως μέσο εσόδων που θα βοηθήσουν στην εξέλιξη των παιχνιδιών τους.

Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι εταιρείες-βρυκόλακες του χρήματος, όπως η EA, που ενδιαφέρονται πιο πολύ για το χρήμα, παρά για το παιχνίδι και τον παίκτη.

Παράλληλα, απέναντι από τις εταιρείες είναι ο παίκτης, και ο ενδεχόμενος εθισμός του. Όπως είδαμε, αν κάποιος έχει την προδιάθεση, θα καταλήξει να τζογάρει για ένα skin ή μία θέση στην κατάταξη.

Τελικά μάλλον το πρόβλημα δεν είναι τα microtransactions, αλλά οι εταιρείες και οι παίκτες.

Παν μέτρον άριστον, αν οι δημιουργοί δεν είναι άπληστοι, και οι χρήστες δεν χαλάνε παραπάνω από ότι μπορούν ή πρέπει, τα παιχνίδια δεν θα πάθουν τίποτα από τα microtransactions.

Νομικές δράσεις για τις microtransactions

Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι το μπαμ με τα microtransactions έγινε σήμερα, κάτι που δεν ισχύει. Όλα ξεκίνησαν με το Star Wars Battlefront II, που προκάλεσε αναταραχή και αφύπνισε τις αρμόδιες νομικές αρχές.

Μετά το σκάνδαλο του Star Wars Battlefront II, αρκετοί νομοθέτες άρχισαν να ψάχνουν πολύ το θέμα των microtransactions, ώστε να αποφασίσουν πώς πρέπει να δράσουν.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι αν τα διάφορα loot boxes, που προσφέρουν τυχαίες αμοιβές, μπορούν να θεωρηθούν τζόγος. Κι αν όντως θεωρηθούν έτσι, μήπως θα πρέπει να τεθούν ηλικιακά όρια στη χρήση τους;

Ένας εκπρόσωπος του κράτους της Χαβάη έχει καταθέσει προτάσεις για ορισμό νόμου που θα απαγορεύει την πώληση παιχνιδιών που προσφέρουν microtransactions σε άτομα κάτω των 21 ετών.

Παράλληλα, η Αμερικανίδα γερουσιαστής Maggie Hassan κατέθεσε αίτηση στην Entertainment Software Rating Board, ώστε να εξεταστούν οι πολιτικές χρήσης των microtransactions.

Η ESRB απάντησε στο αίτημά της, λέγοντας πως θα δημιουργηθεί ειδικό σήμα που θα εμφανίζεται σε παιχνίδια με microtransactions.

Κύριος στόχος τους είναι να ενημερώνουν τον καταναλωτή, και κυρίως τους γονείς, για την ύπαρξη στοιχείων επί πληρωμή εντός του παιχνιδιού.

Το νέο σήμα της ESRB θα γράφει “In-Game Purchases”, και θα εμφανίζεται μαζί με τα άλλα εικονίδια βαθμολόγησης του παιχνιδιού.

Η Entertainment Software Association, που εκπροσωπεί τις εταιρείες παιχνιδιών, έχει διαφορετική άποψη για τα πράγματα. Θα ήθελε να δει αλλαγές στον τρόπο βαθμολόγησης των παιχνιδιών από ομάδες σαν την ESRB, παρά την καθιέρωση νόμων.

Η θέση της ESA είναι κατανοητή, διότι ένας νόμος θα μπορούσε να περιορίσει ακόμη και τις πωλήσεις ενός παιχνιδιού.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αρκετές αιτήσεις που έχουν εξεταστεί μέχρι τώρα δεν είχαν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Πολλές βρίσκονται ακόμη υπό εξέταση, ενώ συνεχώς κατατίθενται νέες.

Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται κάποιες χώρες να κάνουν βήματα προς την “αντιμετώπιση” των microtransactions.

Στη Κίνα, οι αρχές έθεσαν νόμο που απαιτεί τα παιχνίδια με loot boxes να αναγράφουν τις πιθανότητες απόκτησης των αντικειμένων. Η Blizzard, η Hi-rez, και άλλες, ακολούθησαν την οδηγία αυτή.

Η τελευταία γνωστή δράση ενάντια στα microtransactions είναι αυτή της Βελγικής Αρχής Παιγνίων.

Η Βελγική Αρχή Παιγνίων απαίτησε να αφαιρεθούν εξ ολοκλήρου τα loot boxes από τα παιχνίδια. Όσες εταιρείες δε συμμορφωθούν με αυτό, θα πληρώσουν πρόστιμο 800.000 ευρώ, και οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν με μέχρι πέντε χρόνια φυλάκισης.

Ό,τι και να κάνουν τα κράτη, το θέμα microtransactions είναι μεταξύ παίκτη και δημιουργού/εκδότη. Η κάθε πλευρά θα βρίσκει πάντα τον τρόπο να πουλάει ή να αγοράζει.

Ποιο είναι το μέλλον των microtransactions

Πλέον κάθε δημιουργός και εκδότης σκέφτεται ή εφαρμόζει το μοντέλο των microtransactions στο παιχνίδι του. Αυτό συμβαίνει γιατί προσφέρουν μεγάλο όγκο εσόδων χωρίς κόπο, και κυρίως δίχως να καταλαβαίνει ο παίκτης τι ξοδεύει.

Όπως είδαμε, κάποιες εταιρείες ρουφάνε το μεδούλι των παικτών, και κάποιες άλλες όχι. Το σημαντικό είναι να υπάρχει μέτρο, τα microtransactions να μην επηρεάζουν το gameplay, και να μην εξωθούν τον παίκτη στο να ξοδέψει χρήματα.

Δεν είμαστε ειδικοί στον τομέα αυτό, αλλά θα συμφωνήσουμε με τους αναλυτές. Τα microtransactions ήρθαν για να μείνουν, και ο λόγος είναι απλός. Οι παίκτες τις απολαμβάνουν, και οι εταιρείες βγάζουν χρήμα.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα microtransations και τα loot boxes;

Όπως και κάθε τι σε τούτη τη ζωή, έτσι κι εδώ πρέπει να έχουμε μέτρο. Τα microtransactions δεν πρέπει να τρομάζουν κανέναν, ούτε να οδηγούν σε κατακραυγή των εταιρειών.

Κανένας δεν δουλεύει τζάμπα για τον άλλο, και η δημιουργία ενός παιχνιδιού απαιτεί πολλή δουλειά, που συγκρίνεται ή ξεπερνάει σε κόπο και κόστος με μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές. Πόσο μάλιστα η συνεχής ανάπτυξή του.

Όσο θα υπάρχουν παιχνίδια free to play ή επί πληρωμή που θα προσφέρουν συνεχώς νέο περιεχόμενο, εμείς θα υποστηρίζουμε τη σωστή χρήση των microtransactions.

Είχατε ιδέα τι είναι τα microtransactions; Εσείς τα χρησιμοποιείτε; Αν ναι, σε τι βαθμό; Γράψτε μας στα σχόλια.