Πώς Λειτουργεί η Φωτογραφική Μηχανή, Απλά και Κατανοητά

Όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει φωτογραφική μηχανή για να απαθανατίσουμε τις διακοπές, την καθημερινότητα, ή και το φαγητό μας. Ξέρουμε όμως πώς λειτουργεί; Γνωρίζουμε τα μέρη της και τον μηχανισμό της; Δείτε αναλυτικά τις μεθόδους και τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται στην αναλογική και στην ψηφιακή φωτογραφία.

Λίγο πριν τη φωτογραφία…

Οι πρώτοι οι οποίοι ασχολήθηκαν με την απεικόνιση και τη δημιουργία ειδώλων ήταν οι αρχαίοι Έλληνες και οι αρχαίοι Κινέζοι.

Σύμφωνα με την πρώτη ιδέα, παίρνουμε ένα κουτί και το κλείνουμε ερμητικά, ώστε μέσα να επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι. Δημιουργούμε σε αυτό μία μικρή τρύπα από την οποία μπορεί να περνάει ελάχιστο φως.

Έτσι, το φως περνάει μέσα από την τρύπα, και στην απέναντι έδρα του κουτιού εμφανίζεται ανάποδα σκιαγραφημένο ένα είδωλο.

Η ανακάλυψη αυτή ήταν κορυφαία για την εποχή της. Ονομάστηκε Camera Obscura, που στα λατινικά σημαίνει σκοτεινός θάλαμος.

Ο τρόπος λειτουργίας της βασίζεται στο γεγονός πως το φως ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή, καθώς και στον τρόπο που αντανακλάται πάνω στα αντικείμενα.

Αιώνες αργότερα, η πρώτη κανονική φωτογραφική μηχανή θα χρησιμοποιούσε το τέχνασμα αυτό, με τη διαφορά ότι πλέον η πίσω έδρα του κουτιού αντικαταστάθηκε από μία φωτοευαίσθητη πλάκα.

Αναλογική φωτογραφία

Πριν τα μέσα της δεκαετίας του ‘00, η αγορά μιας ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής για τις ανάγκες ενός απλού χρήστη, ήταν ουτοπία.

Επομένως, το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς αποτελούσαν οι αναλογικές μηχανές ή αλλιώς οι μηχανές με το film.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι μηχανές με film, δεν είχαν την τύχη των CRT οθονών, και ότι ακόμα και σήμερα η τιμή τους είναι στα επίπεδα των ψηφιακών μηχανών, ίσως και ακριβότερες για λόγους αισθητικής της τελικής φωτογραφίας.

Πώς λειτουργεί η αναλογική φωτογραφική μηχανή

Ο τρόπος λειτουργίας της αναλογικής φωτογραφικής μηχανής είναι ιδιαίτερα απλός, αφού βασίστηκε κυρίως στην Camera Obcura.

Ας θεωρήσουμε την κάμερα ως ένα κλειστό κουτί με ένα άνοιγμα, όπως ακριβώς ο σκοτεινός θάλαμος.

Στο άνοιγμα αυτό προσαρμόζουμε έναν αμφίκυρτο συγκλίνων φακό.

Η απόσταση του φακού από την απέναντι έδρα ονομάζεται εστιακή απόσταση, και συμβολίζεται με F.

Εννοείται ότι γύρω-γύρω από το κουτί, καθώς και από την περιφέρεια του κυλίνδρου, δεν μπορούμε να δούμε στο εσωτερικό.

Ανάμεσα στο άνοιγμα και στον φακό μπαίνει το λεγόμενο διάφραγμα, που ρυθμίζει την ποσότητα φωτός που περνάει από το άνοιγμα.

Μέχρι στιγμής, έχουμε φτάσει να λαμβάνουμε το σήμα φωτός από τον φακό, να το κατευθύνουμε, να το ρυθμίζουμε μέσω του διαφράγματος, και να το εμφανίζουμε στην απέναντι έδρα του κουτιού.

Επειδή όμως θέλουμε να απεικονίσουμε το αντικείμενό μας, προσθέτουμε στο σημείο που πέφτει το φως μία σειρά από φωτοευαίσθητες πλάκες, τα λεγόμενα films.

Τα films έρχονται σε ταινία, και η φωτογραφική μηχανή είναι έτσι φτιαγμένη ώστε μετά από κάθε λήψη, η ταινία γυρνάει και έρχεται το επόμενο καρέ, με τρόπο που θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Επίσης εδώ μπορούμε να διαβάσουμε τη διαδικασία εμφάνισης του film.

Όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1995, το πιθανότερο είναι να μην ακούσαμε, ή αν ακούσαμε σίγουρα δεν καταλάβαμε τη φράση “Κάηκε το film”. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από το film είχε περάσει αρκετό φως, το οποίο κατέστρεψε την ευαισθησία του, και το αχρήστευσε.

Για τον λόγο αυτό, απαραίτητος για κάθε αναλογική μηχανή είναι ο φωτοφράκτης, ένα σύστημα που τοποθετείται δίπλα στο film (εστιακού επιπέδου).

Κάθε φορά που πατάμε το γνωστό κουμπί για να βγάλουμε φωτογραφία, ο φωτοφράκτης αποσύρεται για να επιτρέψει στο σήμα της εικόνας να περάσει και να τυπώσει τη φωτογραφία στο αρνητικό.

Το διάφραγμα που είδαμε πιο πάνω, αποτελεί ένα είδος φωτοφράκτη (διαφραγματικός).

Τέλος, ο φωτοφράκτης καλείται συχνά και ως κλείστρο. Τις ιδιότητες του και τη σημασία την ταχύτητάς του θα τα δούμε αναλυτικά στη συνέχεια.

Μέρη και μηχανισμός

Φυσικά, σχεδόν καμία φωτογραφική μηχανή δεν αποτελείται μόνο από αυτά.

Εντάξει, καμία σύγχρονη μηχανή

Ας δούμε ποιοι άλλοι μηχανισμοί συνοδεύουν την αναλογική φωτογραφική μηχανή.

Σκόπευτρο

Η μεγαλύτερη καινοτομία που έφερε η έρευνα πάνω στις κάμερες, ήταν η δυνατότητα του σκοπεύτρου. Εκείνου του μηχανισμού, δηλαδή, που βάζουμε το μάτι μας και βλέπουμε τι θα φωτογραφίσουμε.

Με έναν πλάγιο καθρέφτη ακριβώς μπροστά από τον φωτοφράκτη, και με μία πολύπλοκη διαδρομή του φωτός ανάμεσα σε καθρέφτες, εφαρμόστηκε η πρώτη μορφή προεπισκόπησης.

Μπορούμε να δούμε στην πράξη πως λειτουργεί ο μηχανισμός στο παρακάτω βίντεο. Οι δημιουργοί “The Slow Mo Guys“, γνωστοί για την κινηματογράφηση διαφόρων συμβάντων σε αργή κίνηση, εξετάζουν πως λειτουργεί μια φωτογραφική μηχανή.

Βέβαια η τεχνική με τους πολλαπλούς καθρέπτες, καθότι αρκετά προχωρημένη, συναντάται μόνο στις μονοπτικές reflex μηχανές.

Οι μηχανές αυτές ονομάζονται SLR (Single-Lens Reflex), ενώ η αντίστοιχη ψηφιακή κατηγορία μηχανών, DSLR (Digital Single-Lens Reflex). Το κόστος τους είναι σημαντικά μεγαλύτερο από των απλών μηχανών, ξεκινώντας από τα 380 ευρώ περίπου.

Το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς αποτελούν οι κοινές compact. Χαρακτηρίζονται ως διοπτικές, αφού εκτός από τον κεντρικό φακό, έχουν και έναν ακόμα, που πηγαίνει κατευθείαν στο σκόπευτρο.

Είναι λογικό όμως, μια τέτοια μέθοδος να έχει απώλειες μεταξύ της προεπισκόπισης και της τελικής φωτογραφίας, λόγω της ελαφρώς διαφορετικής γωνίας θέασης. Δεν βλέπουμε ακριβώς αυτό που βλέπει ο φακός.

Βέβαια, οι μηχανές αυτού του τύπου είναι σημαντικά πιο οικονομικές, με τιμές που ξεκινούν από τα 50 ευρώ.

Σύστημα οπλισμού

Σημαντικός επίσης, ήταν ο τρόπος εναλλαγής των film, δηλαδή το σύστημα οπλισμού.

Στις πρώτες φωτογραφικές μηχανές, το σύστημα οπλισμού ήταν χειροκίνητο. Συγκεκριμένα, με έναν μοχλό προχωρούσαμε την ταινία και πηγαίναμε στο επόμενο film μετά από κάθε λήψη.

Αργότερα, η μέθοδος αυτή αποδείχθηκε χρονοβόρα, και αντικαταστάθηκε από ένα ηλεκτρικό σύστημα. Το σύστημα αυτό έδινε την δυνατότητα για 3 ή και 4 φωτογραφίες το δευτερόλεπτο.

Διάφραγμα

Το διάφραγμα είναι από τους πιο απαραίτητους μηχανισμούς σε μια φωτογραφική μηχανή, γιατί από εκεί ρυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό η φωτεινότητα της φωτογραφίας. Και ο φωτοφράκτης παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της φωτεινότητας, αλλά αυτό θα το δούμε στην επόμενη ενότητα.

Το διάφραγμα αποτελείται από μηχανικά ελάσματα, τα οποία επιτρέπουν να μεταβάλουμε το μέγεθός του, ή αλλιώς το άνοιγμά του, το οποίο στο εξής θα το συμβολίζουμε με f.

Το μέτρο του f δίνεται από τη σχέση f= F/D. Δηλαδή καθορίζεται από το πηλίκο της εστιακής απόστασης, προς την πραγματική διάμετρο του ανοίγματος.

Τα πιο συχνά μεγέθη του διαφράγματος, κατά αύξουσα σειρά, φαίνονται στην παρακάτω εικόνα.

Το διάφραγμα, λοιπόν, είναι ρυθμιζόμενο. Σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, θα πρέπει το άνοιγμα να είναι μεγάλο ώστε να φτάσει περισσότερο φως στον φωτοφράκτη, ή στον αισθητήρα όπως θα δούμε στην ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.

Εναλλακτικά, για να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, θα έπρεπε να μεταβάλουμε την ταχύτητα κλείστρου.

Ταχύτητα κλείστρου

Ταχύτητα κλείστρου ονομάζεται ο χρόνος που ο φωτοφράκτης μένει ανοιχτός και μετριέται σε κλάσματα δευτερολέπτων (από 2″ έως 1/4000″). Όπως και στο διάφραγμα, το φως που περνάει στη φωτογραφική μηχανή είναι ανάλογο των ταχυτήτων.

Αν η ταχύτητα των 2″ επιτρέπει να περάσει μία ποσότητα φωτός Α, τότε η η ταχύτητα του 1″ επιτρέπει Α/2 και ούτω καθεξής.

Στο αντίστοιχο τμήμα του βίντεο που είδαμε προηγουμένως, θα δούμε με ποια μέθοδο το μηχανικό κλείστρο (mechanical shutter) ελέγχει με εξαιρετική ακρίβεια το πόσο φως θα περάσει.

Μπορεί αυτό να μας φαίνεται αδιάφορο αρχικά, όμως επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα των εικόνων μας.

Συγκεκριμένα, μία αργή ταχύτητα μπορεί να μας βοηθά στο να τραβήξουμε πιο φωτεινές φωτογραφίες, όμως σε περίπτωση κουνήματος μιας φωτογραφίας, την καθιστά άχρηστη.

Από την άλλη, μία πολύ υψηλή ταχύτητα, ναι μεν παγώνει την εικόνα, αλλά ο κίνδυνος μιας πολύ σκοτεινής φωτογραφίας καραδοκεί.

Για την αποφυγή τέτοιων προβλημάτων, βρέθηκε η χρυσή τομή, που δεν είναι άλλη από το να μην χρησιμοποιούμε ταχύτητες μικρότερες της εστιακής απόστασης F.

Flash

To flash είναι από τα στοιχεία εκείνα που ανάλογα την φωτογραφική μηχανή μπορούν τα βελτιώσουν σημαντικά ή και να καταστρέψουν τις εικόνες μας.

Σε αυτό ευθύνεται ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ερασιτεχνών φωτογράφων, που είναι τα κόκκινα μάτια.

Επί της ουσίας, το φλας περιέχει μια λάμπα, και έναν καθρέφτη πίσω από αυτή. Όταν απελευθερώνεται ο φωτοφράκτης η λάμπα ανάβει, και μέσα από τον καθρέφτη, το φως διαχέεται στον χώρο, φωτίζοντας έτσι το αντικείμενο που θέλουμε να φωτογραφίσουμε.

Η λάμπα – ή λαμπτήρας, πιο σωστά – αποτελείται από έναν σωλήνα που περιέχει αέριο, και δύο ηλεκτρόδια. Τα ηλεκτρόδια συνδέονται με έναν πυκνωτή, ο οποίος είναι φορτισμένος, και όταν εκκενώνεται μέσα στο αέριο, προκαλεί την αναλαμπή.

Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται στα ηλεκτρονικά flash τα οποία είναι και πιο διαδεδομένα.

Παλιότερα, το flash το χρησιμοποιούσαν μόνο επαγγελματίες, αφού μετά από κάθε φωτογραφία, ο λαμπτήρας καιγόταν, διότι περνούσε από μέσα του ισχυρή τάση ρεύματος.

Επίσης, ακόμα και σήμερα το flash διακρίνεται σε δύο ακόμα κατηγορίες. Στο αποσπώμενο…

… και στο ενσωματωμένο.

Τι προξενεί τα “κόκκινα μάτια” στις φωτογραφίες;

Τα “κόκκινα μάτια” προξενούνται όταν το φλας βρίσκεται πολύ κοντά στον φωτογραφικό φακό, και ο χώρος έχει χαμηλό φωτισμό.

Ο λόγος είναι πως η λάμψη του φλας είναι πολύ γρήγορη για να προλάβει η ίριδα του ματιού να κλείσει.

Σαν αποτέλεσμα, περνάει μεγάλη ποσότητα φωτός, η οποία αντανακλάται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού.

Επειδή ο αμφιβληστροειδής είναι πλούσιος σε αίμα, το φως που αντανακλάται από αυτόν και που συλλαμβάνει τελικά η μηχανή είναι έντονο κόκκινο.

Σε ζώα με διαφορετική ανατομία ματιού, το ίδιο φαινόμενο οδηγεί σε διαφορετικά χρώματα.

Οι περισσότερες σύγχρονες μηχανές ενσωματώνουν ένα μηχανισμό για τον περιορισμό των κόκκινων ματιών.

Σε αυτή την περίπτωση, το φλας αναβοσβήνει μερικές φορές πριν τη λήψη της φωτογραφίας. Με αυτό τον τρόπο προλαβαίνει η ίριδα να προσαρμοστεί και να αποφευχθεί το φαινόμενο.

Άλλοι μηχανισμοί

Όπως βλέπουμε και στην παρακάτω εικόνα, μία αναλογική φωτογραφική μηχανή είχε πάνω της και άλλα συστήματα, που δημιουργήθηκαν με τον καιρό για να βελτιώσουν την ποιότητα των φωτογραφιών, καθώς και τις συνθήκες φωτογράφισης.

Δεν έχει όμως νόημα να μπούμε σε αυτές τις λεπτομέρειες, καθώς ο βασικός μηχανισμός της αναλογικής μηχανής βασίζεται σε όσα ήδη αναλύσαμε.

Η μετάβαση στην ψηφιακή Εποχή

Όλες αυτές οι ανακαλύψεις γύρω από τη φωτογραφία έγιναν σταδιακά και μετά από χρόνια μελέτης. Ας κάνουμε λοιπόν ένα flashback από την περίοδο που φτιάχτηκε το πρώτο film, έως τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή.

Στην Αμερική του 1888, η εταιρία Eastman Kodak παρουσιάζει το πρώτο φωτογραφικό film. Έως τότε χρησιμοποιούνταν μέθοδοι όπως η φωτοτσιγκογραφία, ή ακόμα πιο παλιά, η μέθοδος του διχρωμικού καλίου (K2Cr2O7).

Το ίδιο έτος, ο ιδρυτής George Eastman δίνει στην αγορά την πρώτη φωτογραφική μηχανή μάρκας Kodak, η οποία χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο film.

Έναν χρόνο αργότερα, χάρη στο εργοστάσιο Zeiss, δημιουργείται ο φακός που μπορεί να τραβήξει φωτογραφίες σε φως ημέρας.

Με την ποιότητα του συγκεκριμένου film να βελτιώνεται συνεχώς, το 1904 ο Auguste Lumière τραβάει την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, συνεχίστηκε η έρευνα πάνω στη φωτογραφική μηχανή, ώσπου το 1916 έρχεται το πρώτο έγχρωμο φιλμ και μια νέα εποχή αρχίζει.

Θα χρειαστούν 16 χρόνια για την πρώτη έγχρωμη εκτύπωση. Για περισσότερες πληροφορίες για την έγχρωμη εκτύπωση, δείτε τον οδηγό μας:

Τι είναι το CMYK και Πώς Λειτουργεί η Έγχρωμη Εκτύπωση

Το χρωματικό μοντέλο RGB  είναι η βάση για την απεικόνιση ψηφιακής εικόνας. Όμως, η εφαρμογή του στην τεχνολογία εκτυπώσεων είναι αδύνατη, λόγο της φύσης του μελανιού. Το…

Ακόμα περισσότερο καιρό χρειάστηκε απ' ό,τι φαίνεται η ψηφιακή φωτογραφία, αφού η πρώτη φωτογραφική μηχανή του είδους παρουσιάστηκε το 1975.

Δημιουργός της μηχανής ήταν ο μηχανικός της Steve Sasson, που εργαζόταν στην Eastman Kodak, και θεωρείται ο “πατέρας” της ψηφιακής φωτογραφίας.

Η μηχανή μπορούσε να καταγράψει ασπρόμαυρες φωτογραφίες με ανάλυση 0,01 megapixel, τις οποίες αποθήκευε στην κασέτα που βλέπουμε στο πλάι της συσκευής.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, το 1997, η πρώτη ψηφιακή φωτογραφία από τον Άρη είναι γεγονός.

Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 1997 έως σήμερα, η πώληση των μηχανών νέου τύπου αυξήθηκε εκθετικά, με τα μοντέλα του παρελθόντος να αντικαθίστανται πλήρως.

Ψηφιακή φωτογραφία

Συνοπτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ψηφιακή φωτογραφία είναι αυτή η οποία αποθηκεύεται σε ένα είδος αρχείου όπως PNG, JPG, κτλ.

Στην ενότητα αυτή θα δούμε πώς λειτουργεί μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, καθώς θα εξηγήσουμε και έννοιες όπως τα pixel και οι αισθητήρες.

Λειτουργία

Όπως είδαμε και πιο πάνω, ο εκσυγχρονισμός των φωτογραφικών μηχανών έγινε σταδιακά. Αυτό οδήγησε στο να μην υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ αναλογικής και ψηφιακής κάμερας.

Την κύρια διαφορά κάνει η μέθοδος λήψης και αποθήκευσης των εικόνων μας, αφού πλέον χρησιμοποιούνται αισθητήρες και ψηφιακή μνήμη, και όχι τα film. Στη συνέχεια του οδηγού θα αναλύσουμε τι είναι οι αισθητήρες και πώς διαφέρουν μεταξύ τους.

Επομένως, και στην ψηφιακή μηχανή πάλι το σήμα περνάει από τους φακούς και το διάφραγμα, και προσκρούει στον καθρέφτη που μεταφέρει την εικόνα στο σκόπευτρο.

Στα νεότερα μοντέλα βέβαια αυτό έχει αντικατασταθεί με έναν ακόμα αισθητήρα, που μας επιτρέπει να κάνουμε προεπισκόπηση μέσα από μία οθόνη. Αυτό πρακτικά μας δίνει την ακρίβεια λήψης μιας μονοπτικής reflex χωρίς το επιπλέον κόστος.

Όταν πατάμε το κουμπί, ο φωτοφράκτης αποσύρεται, το σήμα χτυπάει στον αισθητήρα…

…ο οποίος το μετατρέπει και το αποθηκεύει αρχικά στην προσωρινή του μνήμη (buffer), και στη συνέχεια στην κάρτα μνήμης. Αυτό βέβαια συμβαίνει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, οπότε δεν γίνεται αντιληπτό.

Αισθητήρας: “Διαβάζοντας” το φως

Αφού είδαμε ότι ο αισθητήρας είναι ο αντικαταστάτης του film, πρέπει να δούμε και πώς λειτουργεί μέσα στη φωτογραφική μηχανή.

Σε αυτήν την ενότητα θα ασχοληθούμε με την αρχιτεκτονική του αισθητήρα. Την βασική του διαφορά με το film, που είναι τα pixels θα την δούμε στην αμέσως επόμενη.

Ο αισθητήρας που έχει μία σύγχρονη φωτογραφική μηχανή είναι είτε CMOS, είτε CCD. Χωρίς να εννοηθεί ότι η μία αρχιτεκτονική υπερτερεί της άλλης, πρέπει να τονίσουμε ότι συχνά οι κατασκευαστές προτιμούν τους CMOS, κυρίως για λόγους κόστος.

Οι CCD αισθητήρες, που αρχικά ήταν η μόνη επιλογή, μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρική τάση. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κάποιου είδους ψηφιακή τεχνολογία, παρά απλή αξιοποίηση του φωτοβολταϊκού φαινομένου.

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που εγκαταλείφθηκαν. Πάντως όσα χρόνια κυριαρχούσαν, είχαν εξαιρετικές αποδόσεις χωρίς να δημιουργούν προβλήματα.

Σε πλήρη αντίθεση, οι CMOS τον πρώτο καιρό ήταν εντελώς δυσλειτουργικοί. Ο λόγος; Ο θόρυβος που έκαναν όταν λειτουργούσαν.

Σιγά-σιγά όμως το πρόβλημα λύθηκε, και αποδείχθηκαν ιδιαιτέρως βολικοί, αφού έχουν δύο μεγάλα προτερήματα.

Πρώτον, χρησιμοποιούν τεχνολογία A/D, δηλαδή μετατροπής του αναλογικού σήματος σε ψηφιακό, και δεύτερον, ενσωματώνουν κι άλλα κυκλώματα, άρα μικραίνουν το κόστος παραγωγής.

Τα pixel του αισθητήρα

Αντικαθιστώντας λοιπόν το film, ο αισθητήρας που έχει μέσα η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, μετατρέπει το σήμα από αναλογικό σε ψηφιακό.

Αυτό συμβαίνει γιατί κατά την επεξεργασία, γεμίζει στην ουσία το λεγόμενο ψηφιδωτό.

Το ψηφιδωτό αποτελείται από μερικές χιλιάδες pixel, τα οποία συνθέτουν τη φωτογραφία μας.

Όταν αγοράζουμε μία φωτογραφική μηχανή που λέει πως είναι 6 megapixel, στην ουσία συμβαίνει το εξής: Ο αισθητήρας της φωτογραφικής μηχανής αποτελείται από 3.000 οριζόντιους μικροαισθητήρες, και 2.000 κάθετους.

Το γινόμενο αυτών των δύο κάνει 6.000.000 pixel, ή αλλιώς 6 megapixel.

Σε επόμενο οδηγό, θα αναφερθούμε στο πόσα megapixel χρειαζόμαστε ανάλογα με τις ανάγκες μας. Πάντως, από ένα όριο και πάνω, τα Megapixel δεν παίζουν τον παραμικρό ρόλο όσον αφορά την ποιότητα της φωτογραφίας ή της μηχανής γενικότερα.

Είδη φωτογραφιών

Όταν η φωτογραφία συνθέτεται ολοκληρωτικά και αποθηκεύεται πλέον στη μνήμη της κάμερας, αποκτά τη μορφή αρχείου.

Η επέκταση του αρχείου αυτού, συχνά υποδεικνύει αν η φωτογραφία έχει υποστεί συμπίεση για να πιάνει λιγότερο χώρο στην SD ή σε οποιαδήποτε μορφή μνήμης. Στην περίπτωση αυτή, οι φωτογραφίες μας έχουν την κατάληξη JPG ή JPEG.

Περισσότερα για τη συμπίεση δεδομένων δείτε στον οδηγό μας:

Συμπίεση Δεδομένων: Τι Είναι και Πώς Λειτουργεί

Η συμπίεση δεδομένων είναι η διαδικασία μείωσης του όγκου αρχείων διαφόρων ειδών, μέχρι και 99% από το αρχικό τους μέγεθος. Στόχος της συμπίεσης είναι η ταχύτερη…

Σαφώς όμως, δεν συμπιέζει κάθε φωτογραφική μηχανή τις φωτογραφίες. Υπάρχουν ακριβά μοντέλα στην αγορά, που επιτρέπουν τις ρυθμίσεις να τις κάνει ο χρήστης ή άλλα που είναι ρυθμισμένα να αποθηκεύουν την εικόνα δίχως συμπίεση, ως PNG ή RAW.

Το RAW είναι το αρχείο με την ακριβέστερη μεταφορά των πληροφοριών από τον αισθητήρα.

Έχει δύο αρνητικά. Το ένα έχει να κάνει με τον μεγάλο όγκο που καταλαμβάνει, και το δεύτερο με το γεγονός ότι για να επεξεργαστούμε ή και να δούμε ένα αρχείο RAW, πρέπει να το μετατρέψουμε σε αρχείο άλλου είδους, όπως το PNG.

Το PNG είναι το καταλληλότερο είδος αρχείου για κάποιον που θέλει να χωρέσουν όλες του οι εικόνες στη φωτογραφική μηχανή, ενώ η συμπίεσή του είναι μη-απωλεστική, και άρα δεν χάνεται η ποιότητα της εικόνας.

Περισσότερα για τις επεκτάσεις των αρχείων δείτε εδώ:

Επεκτάσεις Αρχείων – Τι είναι και Ποιες Είναι Επικίνδυνες

Τα αρχεία στον υπολογιστή είναι σαν τα μανιτάρια: τα περισσότερα είναι ασφαλή και χρήσιμα, ορισμένα όμως είναι δηλητηριώδη. Το να μπορούμε να τα ξεχωρίζουμε είναι…

Κώδικες χρωμάτων

Κάθε ψηφιακή φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιεί το χρωματικό μοντέλο RGB.

Περισσότερα για το RGB δείτε στον οδηγό μας:

Τι είναι το RGB: Πώς Τρία Χρώματα Γίνονται 16,7 Εκατομμύρια

Οι σύγχρονες οθόνες υπολογιστών μπορούν να εμφανίσουν 16,7 εκατομμύρια χρώματα, περισσότερα απ' όσα μπορεί να αναγνωρίσει το ανθρώπινο μάτι. Και όμως, όλα αυτά τα χρώματα…

Ωστόσο, στην αγορά υπάρχουν και τα φίλτρα, τα οποία επεμβαίνουν στο hardware της μηχανής και τονίζουν συγκεκριμένα χρώματα.

Συνεχίζεται… Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για την ψηφιακή φωτογραφία

Μπορεί η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή να μετρά λιγότερα από είκοσι χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, ωστόσο έχει αντικαταστήσει πλήρως την αναλογική.

Για τον λόγο αυτόν, σε επόμενο οδηγό αναφερόμαστε στο τι ισχύει και τι όχι όσον αφορά το οπτικό και το ψηφιακό zoom, πόσα megapixel χρειαζόμαστε, και τι κάνει τελικά ποιοτικές τις φωτογραφίες μας.

Μύθοι και Αλήθειες για την Ψηφιακή Φωτογραφία

Όταν ψάχνουμε για κινητό με καλή κάμερα, συνήθως ρωτάμε “πόσα megapixel είναι”. Αυτή είναι μάλλον η χειρότερη ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε, καθώς τα megapixel έχουν ελάχιστη σχέση με…

Έχετε απορίες γύρω από τη φωτογραφική μηχανή;

Αν έχετε ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το πώς λειτουργεί η φωτογραφική μηχανή, γράψτε μας στα σχόλια.