Οι μηχανικοί δίσκοι μας έχουν αποδείξει ότι είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Ακόμη και σήμερα κατέχουν κυρίαρχη θέση στην αγορά των μέσων αποθήκευσης. Σε αυτόν τον οδηγό θα παρουσιάσουμε μία τεχνική με την οποία μπορούμε να έχουμε πιο γρήγορο δίσκο, εκμεταλλευόμενοι τον τρόπο λειτουργίας των HDD.
Προτάσεις συνεργασίας
Τα νέα άρθρα του PCsteps
Γίνε VIP μέλος στο PCSteps
Μηχανικός Σκληρός Δίσκος (HDD)
Αν και οι τιμές των SSD δίσκων έχουν μειωθεί αρκετά, οι μηχανικοί σκληροί δίσκοι βρίσκονται ακόμη στο προσκήνιο, καθώς αποτελούν μία φθηνή και ευρύχωρη λύση.
Επίσης, αυτή τη στιγμή οι μηχανικοί δίσκοι θεωρούνται καλύτερη επιλογή για αποθήκευση, καθώς μπορούν να διατηρήσουν ανέπαφα τα δεδομένα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όπως έχουμε δει και σε παλαιότερο οδηγό, κάθε δίσκος HDD έχει δύο βασικά κινητά μέρη: τους περιστρεφόμενους δίσκους στο εσωτερικό του και τον βραχίονα που κινεί τις κεφαλές.
Από τη στιγμή που ένας σκληρός δίσκος αποτελείται από κινητά μέρη, εκ των πραγμάτων θα έχει περιορισμούς στην ταχύτητά του.
Επίσης, όπως θα δούμε και παρακάτω, στους HDD υπάρχει μία μεγάλη ανομοιομορφία στην ταχύτητα ανάγνωσης των δεδομένων.
Αντίθετα, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, ένας SSD δίσκος έχει σταθερή ταχύτητα ανάγνωσης και εγγραφής, αφού δεν διαθέτει κινητά μέρη.
Τεχνική Short Stroking
Αν η αναβάθμιση σε έναν SSD δίσκο δεν βρίσκεται στα άμεσα σχέδιά μας, υπάρχει μία τεχνική με την οποία μπορούμε να κάνουμε πιο γρήγορο τον σκληρό δίσκο που ήδη διαθέτουμε.
Η τεχνική αυτή είναι γνωστή με την ονομασία Short Stroking. Με απλά λόγια, επιχειρούμε να διαχωρίσουμε τον δίσκο μας σε διαμερίσματα, εξασφαλίζοντας καλύτερες επιδόσεις.
Ένας σκληρός δίσκος, λοιπόν, έχει διαφορετική απόδοση, ανάλογα με το πού αποθηκεύονται τα δεδομένα.
Όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, οι κεφαλές φτάνουν πιο γρήγορα στο εξωτερικό τμήμα του δίσκου, ενώ θέλουν περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στο εσωτερικό.
Στην περίπτωση μάλιστα που τα δεδομένα είναι διασκορπισμένα στον δίσκο, οι κεφαλές θα πρέπει να διανύσουν ακόμα μεγαλύτερη απόσταση.
Γι' αυτό λοιπόν, γνωρίζοντας πού βρίσκονται τα ταχύτερα τμήματα του δίσκου, μπορούμε να τα απομονώσουμε και να τα εκμεταλλευτούμε.
Βρίσκοντας το κατάλληλο σημείο
Σε γενικές γραμμές, όσο μικρότερο είναι το πρωτεύον διαμέρισμα, τόσο πιο γρήγορο δίσκο έχουμε. Θα εξηγήσουμε παρακάτω γιατί συμβαίνει αυτό.
Κανείς βέβαια δεν θέλει να περιοριστεί σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα του δίσκου.
Συνεπώς, θα πρέπει να εντοπίσουμε τα ταχύτερα κομμάτια του δίσκου μας, δημιουργώντας έτσι αντίστοιχα partitions.
Κατέχοντας μία τέτοια πληροφορία, μπορούμε να εξισορροπήσουμε τη συνολική απόδοση σε σχέση με το μέγεθος του κάθε μηχανικού σκληρού δίσκου.
HD Tune
Για να βρούμε το ταχύτερο κομμάτι του δίσκου μας, χρειαζόμαστε ένα εργαλείο αναφοράς, όπως το HD Tune.
Το HD Tune αξιολογεί την επίδοση ενός δίσκου και παρουσιάζει με γραφικές παραστάσεις τα αποτελέσματα.
Τη δοκιμαστική έκδοση του HD Tune μπορούμε να τη βρούμε εδώ.
Με τη δοκιμαστική έκδοση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλες τις λειτουργίες της εφαρμογής για ένα μικρό χρονικό διάστημα (περίπου 15 ημέρες). Αυτό το χρονικό διάστημα είναι αρκετό για να πάρουμε τις πληροφορίες που θέλουμε.
Η εγκατάσταση του προγράμματος είναι πολύ απλή και δεν θα μας δυσκολέψει καθόλου.
Ουσιαστικά, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η καρτέλα “Benchmark” και η μέτρηση της ταχύτητας ανάγνωσης του δίσκου μας.
Δοκιμές
Για να μετρήσουμε σωστά την απόδοση, ο σκληρός δίσκος δε θα πρέπει να επιβαρύνεται με άλλες διεργασίες.
Αρχικά λοιπόν, συνδέουμε τον δίσκο που θέλουμε να ελέγξουμε ως μία δευτερεύουσα μονάδα. Έπειτα εκτελούμε το εργαλείο αναφοράς HD Tune.
Θα παρατηρήσουμε ότι αρχικά η απόδοση του δίσκου βρίσκεται σε σχετικά υψηλό σημείο, ενώ στη συνέχεια πέφτει σταδιακά.
Στις δικές μας μετρήσεις, χρησιμοποιήσαμε ένα αρκετά παλιό Hitachi 7Κ 500 160GB (2.5 inch – SATA II – 7200rpm).
Αρχικά, τα ποσοστά μεταφοράς ήταν γύρω στα 80MB/s, τα οποία σταδιακά επιβραδύνθηκαν σε περίπου 40MB/s.
Με δεδομένη μια σταθερή ταχύτητα περιστροφής, οι κεφαλές ανάγνωσης/εγγραφής του δίσκου μπορούν να καλύψουν μεγαλύτερη περιοχή σε συντομότερο χρονικό διάστημα, όταν τοποθετούνται στις εξωτερικές άκρες των δίσκων.
Για τη βέλτιστη απόδοση του συστήματος, θα πρέπει να τοποθετήσουμε το λειτουργικό σύστημα μαζί με τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες εφαρμογές και αρχεία στις ταχύτερες περιοχές του δίσκου.
Για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πρωτεύον διαμέρισμα με το σωστό μέγεθος, και στη συνέχεια να εγκαταστήσουμε εκεί το λειτουργικό σύστημα.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε διαμερίσματα για το υπόλοιπο μέρος του δίσκου, αλλά θα πρέπει να αποθηκεύουμε μόνο τα δεδομένα που χρειαζόμαστε σπάνια.
Στις δικές μας δοκιμές, παρατηρήσαμε ότι πιο γρήγορο δίσκο είχαμε μέχρι τα 32 GB.
Όπως βλέπουμε και στο σχήμα, μετά από αυτό το όριο, η απόδοση άρχισε να πέφτει πιο γρήγορα. Συνεπώς, τα 32GB είναι το ιδανικό μέγεθος για το πρωτεύον διαμέρισμα.
Σε άλλες δοκιμές που έχουν πραγματοποιηθεί σε δίσκο χωρητικότητας 1ΤΒ, οι επιδόσεις άρχισαν να πέφτουν μετά τα 200GB.
Μπορεί στη δική μας περίπτωση τα 32GB να μην είναι αρκετά, αλλά πωλούνται laptop τα οποία διαθέτουν τέτοιον αποθηκευτικό χώρο.
Βέβαια στην περίπτωση που έχουμε δίσκο 1ΤΒ, τα 200GB προσφέρουν άφθονο χώρο για ένα πρωτεύον διαμέρισμα.
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι το βέλτιστο μέγεθος κάθε δίσκου αποτελείται περίπου από το 1/5 της αρχικής χωρητικότητας.
Διαχωρίζοντας τον δίσκο
Μόλις εντοπίσουμε το κατάλληλο σημείο του δίσκου μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πρωτεύον διαμέρισμα με το ιδανικό μέγεθος.
Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε είτε κατά τη διάρκεια της αρχικής εγκατάστασης του λειτουργικού συστήματος, είτε όταν έχουμε συνδεδεμένο τον δίσκο σε ένα σύστημα το οποίο διαθέτει ήδη κάποιο λειτουργικό σύστημα.
Γνωρίζουμε ότι τα Windows χρησιμοποιούν δυαδικές μετρήσεις. Έτσι, στο μέγεθος των κατατμήσεων πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι 1GB περιέχει 1024ΜΒ.
Κατά συνέπεια, για τη δημιουργία διαμερίσματος 32Gb ουσιαστικά θα υπολογίσουμε 32768MB (32×1024).
Για να δημιουργήσουμε ένα διαμέρισμα κατά τη διάρκεια μιας νέας εγκατάστασης των Windows, ακολουθούμε τις οδηγίες που εμφανίζονται στην οθόνη, έως ότου φτάσουμε στο σημείο της επιλογής δίσκου.
Στη συνέχεια, επιλέγουμε το “Επιλογές μονάδας για προχωρημένους”, διαλέγουμε τη μονάδα του δίσκου, και καθορίζουμε το μέγεθος.
Σε προηγούμενο οδηγό έχουμε δει πώς δημιουργούμε ένα διαμέρισμα σε μια μονάδα δίσκου που βρίσκεται σε σύστημα με Windows.
Αφού δημιουργήσουμε το επιθυμητό μέγεθος για το πρωτεύον διαμέρισμα, μπορούμε να δημιουργήσουμε και άλλο ένα για να αξιοποιήσουμε ολόκληρο τον δίσκο.
Εάν μας προβληματίζει το γεγονός της ταχύτητας στο πιο αργό διαμέρισμα του δίσκου να τονίσουμε πως σε καθημερινή βάση δεν θα παρατηρήσουμε κάποια σημαντική διαφορά.
Από τη στιγμή που αποθηκεύουμε εκεί περιοδικά μόνο τα δεδομένα μας και όχι το λειτουργικό σύστημα, η διαφορά στο χρόνο προσπέλασης τους θα είναι αμελητέα.
Έλεγχος Επιδόσεων
Τώρα είμαστε σε θέση να μετρήσουμε ξανά την απόδοση του δίσκου μας.
Αυτή τη φορά, στο HD Tune επιλέγουμε το Short Stroke και δίνουμε το μέγεθος του διαμερίσματος (32GB). Ουσιαστικά έτσι λέμε στο πρόγραμμα να μετρήσει μόνο το μέγεθος του διαμερίσματος που έχουμε δημιουργήσει.
Οι νέες μετρήσεις δείχνουν μία σταθερή ταχύτητα στην ανάγνωση του δίσκου μας, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές υποθέσεις μας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μέση ταχύτητα ανάγνωσης του δίσκου ήταν περίπου 78 MB/s. Εάν δεν προχωρούσαμε σε αυτή την κίνηση, όπως μετρήσαμε παραπάνω, η μέση ταχύτητα θα ήταν 62 MB/s .
Επίσης μειώθηκε και ο χρόνος πρόσβασης των δεδομένων μας, από 16,1ms σε 11,5ms.
Πρακτικά παρατηρήσαμε μία γενική βελτίωση της απόκρισης του συστήματός μας, ενώ ελαττώθηκε ελάχιστα και ο χρόνος εκκίνησης των Windows.
Σύνοψη
Μπορεί ένας σκληρός δίσκος να μην φτάνει σε καμία περίπτωση τις ταχύτητες ενός SSD, με τη Short Stroking τεχνική όμως μπορούμε να τον χωρίσουμε ιδανικά και αποδοτικά.
Η λογική είναι να έχουμε ένα μικρό διαμέρισμα για το λειτουργικό σύστημα και ένα μεγαλύτερο για τα δεδομένα.
Την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να χωρίσουμε έναν δίσκο σε διαμερίσματα, ξέρουμε ότι θα εξασφαλίσουμε πιο γρήγορο δίσκο δημιουργώντας ένα διαμέρισμα με περίπου το 1/5 της αρχικής χωρητικότητας.
Για να είμαστε απόλυτα σίγουροι, μπορούμε να τρέξουμε το HD Tune για να επιβεβαιώσουμε την υπόθεσή μας.
Επίσης να υπενθυμίσουμε ότι ο διαχωρισμός του δίσκου σε διαμερίσματα έχει ένα άλλο μεγάλο θετικό. Όταν θα χρειαστεί να κάνουμε format, θα φρεσκάρουμε μόνο το πρωτεύον διαμέρισμα, ενώ τα δεδομένα που τυχόν έχουμε σε άλλα διαμερίσματα θα παραμείνουν ανέπαφα.
Θα δοκιμάζατε την τεχνική Short Stroking για πιο γρήγορο δίσκο?
Είχατε πιο γρήγορο δίσκο εφαρμόζοντας την τεχνική Short Stroking? Εάν βρήκατε την παραπάνω τεχνική χρήσιμη, εάν σας άρεσε ο οδηγός, ή εάν έχετε να προσθέσετε κάποια δικιά σας παρατήρηση, γράψτε μας στα σχόλια.
